"Συνθηματολογια IV"

Συνθηματολογία

Επιστήμη παρατήρησης και αποτύπωσης

 

Φώτο 5. Δύο χρόνια ΣυΡιζΑ ("η ελπίδα έρχεται"-η Αριστερά φεύγει)

Δυο χρόνια μετά την εκλογική νίκη του ΣυΡιζΑ (25 Γενάρη 2015) είναι καιρός ο σκύλος να γλύψει τις πληγές του. Ας πούμε καταρχάς και εν είδει απολογισμού ότι η θέση του ανέργου, του εργαζόμενου, του επαγγελματία χειροτέρεψε. Αλλά ήταν προγραμματισμένο να χειροτερέψει έτσι κι αλλιώς, και με τους άλλους, που υπέγραψαν τα προηγούμενα μνημόνια. Να χειροτέρευε περισσότερο όμως ή λιγότερο, πόσο τελικά; Οι  δημοσιολόγοι των ΝΔ-ΠαΣοΚ υποννοούν λιγότερο, επειδή αφενός αυτοί (λένε ότι) είναι καλύτεροι διαχειριστές και αφετέρου διότι η τρόικα θα τους έκανε το χατήρι, μια και μιλάνε την ίδια γλώσσα (ακόμα και καλύτερα αγγλικά ξέρουν) και έχουν αποδείξει τη δουλικότητά τους εδώ και δεκαετίες. Μα και ο Τσίπρας πλέον αυτό δείχνει. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι τεχνοκρατική και επίσης λέει ναι σε όλα. Όσο για το καλύτεροι διαχειριστές ας αφήσουμε τα σκάνδαλα να μιλήσουν. Άρα είναι μήπως πρόβλημα αισθητικής; Δεν αρέσει η φάτσα του Τσίπρα, του Παππά, της Γεροβασίλη, του Τσακαλώτου; Ο Φλαμπουράρης σου μοιάζει ΠαΣοΚ, αλλά δεν είναι; Δεν τους αρέσει που ο πρωθυπουργός "δεν έχει κολλήσει ένσημα"; Γελάνε και οι πέτρες με όλους αυτούς τους πολιτευτές της πασοκοδεξιάς που έχουνε σκοτωθεί στη δουλειά και στο άγχος, πριν τάχα δουλέψουν για τον ελληνικό λαό. Τους ενοχλεί το ιδεολογικό φορτίο που κουβαλάει ο ΣυΡιζΑ, είναι προφανές. Τελικά ίσως είναι ζήτημα περίπου αισθητικής.

Ο σ. Γρηγόρης Κωνσταντόπουλος με δυο λόγια

Ο σ. Γρηγόρης Κωνσταντόπουλος (1945-2017) με δυο λόγια

Ο Γρηγόρης Κωνσταντόπουλος ήταν ο κομμουνιστής που όλες οι οργανώσεις θα ήθελαν να έχουν στις γραμμές τους. Απλός, λαϊκός, καταρτισμένος, έξυπνος, με ήθος και απλή γλώσσα. Εξηγούσε τα πιο δύσκολα πράγματα με τον πιο απλό τρόπο, επιστρατεύοντας και το χιούμορ, όταν έβλεπε τον συνομιλητή του να υποστηρίζει θεωρίες περίεργες, ρεφορμιστικές, μικροαστικές. Δεν είχε πάντα όρεξη για κουβέντα, αλλά υπήρχε ένα κολπάκι για να ξεκινήσει να μιλάει, ή να πεις κάτι εξωφρενικό που είπε κάποιος (ή εσύ!) ή να τον τσιγκλίσεις με διεθνή θέματα του κινήματος. Τα εξηγούσε όλα και πάντα με ένα πονηρό χαμόγελο ικανοποίησης.

Δίδασκε ήθος. Γι αυτόν προείχε η ενότητα για τη λαϊκή υπόθεση, μακριά από τερτίπια και μαγαζακισμούς. Δίδασκε πολιτική. όχι μόνο με το παράδειγμά συνέπειας του για μια ολόκληρη ζωή, αλλά και με τα λόγια του, ερμηνεύοντας με τον πιο απλό τρόπο τις αντιθέσεις, σαν να σου έδινε το κλειδί να κατανοήσεις αυτά που μπουρδούκλωνε η πραγματικότητα. Ευτυχώς δεν ήταν ο μόνος. Ήταν όμως ξεχωριστός. Και στην πολιτική έχει τεράστια σημασία να βάζεις σε μια τάξη τις ιδέες σου και να μη λες έτσι τη μια και αλλιώς την άλλη.