Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2016

Ομοιότητες και συμπτώσεις

 Ομοιότητες και συμπτώσεις

Είπα, την Τρίτη που πέρασε, προχθές δηλαδή, χρονιάρες μέρες, να μου κάνω δώρο κανά δυο βιβλία. Το δικαιούμουν, αν και έχω ένα κάρο αδιάβαστα που περιμένουν, όχι τη σειρά τους, αλλά το ενδιαφέρον μου. Σ' αυτά, ως γνωστόν, δεν υπάρχει επετηρίδα. Το δικαιούμουν, είπα, γιατί πολλά τσιμπηματάκια ένιωθα τον τελευταίο καιρό, τσιμπηματάρες δηλαδή, και όταν το μυαλό σου ζορίζεται ένα καλό φάρμακο είναι η λογοτεχνία. Η καλή λογοτεχνία όμως, αυτή που σε κάνει να σκέφτεσαι. Επίσης είναι και η τηλεόραση, αλλά αυτή έχει πολύ βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα, δηλαδή ξεχνιέσαι προς στιγμήν, λύση όμως δεν δίνει, απλά παγώνει το πρόβλημα. Το βάζει κάτω από το χαλί και όταν έρθει η άνοιξη και είναι καιρός να το μαζέψεις και να το τυλίξεις αντικρύζεις το σκουπιδαριό που καταχώνιασες. Το βιβλίο κάνει το αντίθετο. Σου οξύνει πρόσκαιρα το πρόβλημα, αλλά μετά σου γλυκαίνει τη ψυχή. Ειδικά, αν τύχει και διαβάσεις τυχαία κάτι παρεμφερές, κάτι που έχει μια κάποια αυθαίρετη ομοιότητα με το πρόβλημα-εσύ "ψάχνεσαι" για να έχει, το βιβλίο πολλές φορές μοιάζει με το αυτομαστίγωμα των ιησουιτών με το σκοινένιο μαστίγιο. Οι αμαρτίες όμως τελικά συγχωρούνται.

Πήγα λοιπόν σε μια υπόγα-βιβλιοπωλείο στο οποίο είχα να πάω χρόνια, το είχα ξεχάσει, ενώ ψώνιζα από κει από μαθητής, και πήρα τον "Θάλαμο 6" του Άντον Τσέχωφ και ένα δοκίμιο του Τζέημς Πέτρας, αυτά που έψαχνα δηλαδή. Ο γερασμένος βιβλιοπώλης, την ώρα που πλήρωνα, χωρίς να με κοιτάξει, πιάνει ένα διηγηματάκι που είχε σε μια στοίβα, ανοίγει την πρώτη σελίδα, το υπογράφει και το βάζει πάνω από τα άλλα δυο, αυτό είναι δώρο από μένα για να με θυμάσαι όταν πεθάνω. Και με κοίταξε γρήγορα με ένα κουρασμένο ύφος, τόσο κουρασμένο που μελαγχόλησα. Είπα μια κουβέντα, ευχαρίστησα, ευχήθηκα και έφυγα.
Όταν ανέβηκα τις σκάλες κοίταξα πιο προσεκτικά το βιβλίο. Ήταν ένα μικρό διήγημα πενηνταπέντε σελίδων, κακό χαρτί, μιας έκδοσης που έχει εξαντληθεί προ πολλού, ενός συγγραφέα που μου ήταν παντελώς άγνωστος, με τίτλο που δεν θύμιζε τίποτα. Ζυλ Μπαρμπέ ντ' Ωρεβιγύ (Jules Barbey d' Aurevilly), "Η εκδίκηση μιας Ισπανίδας". Σκέφτηκα ότι θα το είχε στο στοκ, δεν φεύγει, μου το χάρισε, αλλά όπως και να'χει, μια και μου το προλόγισε με τα λόγια αυτά έκατσα αμέσως να το διαβάσω όταν γύρισα στο σπίτι. Το βιβλίο ήταν όντως αξιόλογο. Περιγράφει τη γνωριμία ενός Γάλλου ευγενή, ονόματι Τρεσσινί, με μια πόρνη του Παρισίου την οποία ακολούθησε σε ένα στενό σοκάκι, αυτή κι όχι κάποια άλλη απ' τις πολλές, γιατί κάποια του θύμιζε. Όταν τον πήγε στο σπίτι της, ο ευγενής έμεινε σαστισμένος από την απαράμιλλη ομορφιά της και τη φινέτσα της. Άρχισε να την ερωτεύεται:

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2016

Οι "Διάλογοι" του Παζολίνι (ΙΙ)

Οι "Διάλογοι" του Πιερ Πάολο Παζολίνι (ΙI)


Εισαγωγή

Ο Πιέρ Πάολο Παζολίνι απαντάει εδώ σε μια περίεργη ερώτηση. Αναρωτιέται ο αναγνώστης, ίσως ρητορικά, αν ένας μαρξιστής καλλιτέχνης μπορεί να είναι συμφιλιωμένος με το διαφορετικό ιδεολογικό παρελθόν του, και κατά συνέπεια να το αποδέχεται, ή τελικά το παραβλέπει. Η άποψη αυτή, την οποία ο Παζολίνι θεωρεί "μυστικιστική", δεν διαφέρει πολύ από μια άλλη διαδεδομένη άποψη, πχ για κάποιους μεγάλους επαναστάτες της ιστορίας που παρουσιάζονται στην ιστοριογραφία σαν περίεργοι ρομαντικοί τύποι, χωρίς παρελθόν αξιοσημείωτο ή συμβατό τέλος πάντων με την προσωπικότητα που έγινε διάσημη, και άρα πεταμένο στα σκουπίδια. Χαρακτηριστικά παραδείγματα στη μεταπολεμική εποχή είναι ο Φιντέλ Κάστρο και ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Οι ίδιοι πάντως, αργότερα, στις βιογραφίες τους τόνισαν ιδιαίτερα την ανάλυση του παρελθόντος τους στη διαμόρφωσή τους σε αυτό που έγιναν τελικά. Και αυτό πρέπει κάποιος να το αξιολογήσει, όπως προσπαθεί να δείξει ο Παζολίνι με την απάντησή του.

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2016

"Τηνιακό": μπύρες και πολιτική κουβέντα

Το κλείσιμο του "Τηνιακού"-ένα σκληρό χτύπημα στο φοιτητικό κίνημα


Κλείνει το "Τηνιακό", το αγαπημένο μαγαζί της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και κλείνει επί Τσίπρα. 

Το "Τηνιακό" το πρωΐ. Φυσικά άδειο.

 

Στον Κωστάκη και το Γρηγόρη.
Το "Τηνιακό" καταρχήν ήταν πολιτικό στέκι των φοιτητών της Αριστεράς. Βασικά μάζευε σχεδόν μόνο τέτοιους. Ήταν πάμφτηνο και εκεί πήγαινες τον πρωτοετή για να τον ψήσεις και να πιείτε μπύρες. Που να τον πας, σε κανονικό μαγαζί, να σας έρθει ο ρεφενές κούκος αηδόνι και να τον χάσεις; Θα πας στο κλασικό μαγαζί που σέρβιρε μόνο "Κάιζερ", "Αμστελ" και "Χάινεκεν", είχε τραπεζάκια σιδερένια, τα ίδια που έστηνες στο τριήμερο του πολυτεχνείου, και οι ποικιλίες ήταν πάντα ψιλές φέτες ψωμιού με ζαμπόν, τυρί, τυροσαλάτα, λουκανικάκι και αυγό. Τρεις από το καθένα, μια αιώνια ρουτίνα που ποτέ δεν γνώριζε εξαίρεση. Ποτέ δεν φτιάχτηκε διαφορετικά η ποικιλία. Ένωνες τα τραπεζάκια, περνούσαν άλλοι πέντε-έξι, κονομούσες από δω και από κει καρέκλες, παράγγελνες και ξεκινούσες να εξηγείς τι είναι η συνδιοίκηση, γιατί η ΠΚΣ κατεβάζει παντα ξεχωριστά πλαίσια, τι σημαίνει περιφρούρηση της πορείας, ποιος ο ρόλος των καθηγητών στο εποικοδόμημα, τι είναι η ειδίκευση στο πτυχίο και τι ζημιά προκαλεί στα εργασιακά σου δικαιώματα, γιατί η ΕΑΑΚ βάζει 40 αιτήματα στα πλαίσια συνελεύσεων, πως συνδέεται το φοιτητικό κίνημα με το λαϊκό κίνημα, και τελείωνες να τον ρωτήσεις πως βλέπει την κατάσταση και τι λένε τα πράγματα στην Καρδίτσα.

Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2016

"Black Friday εδώ και στην Αγγλία"

"Μπλακ Φράιντέυ" εδώ και στην Αγγλία

Μπλακ Φράιντέυ σε πολυκατάστημα του Λονδίνου

Όποτε ακούς ιστορίες Εγγλέζων για τις απεργίες επί Θάτσερ σε πιάνει δέος. Ας πούμε συνοπτικά: ορισμένες απεργίες κράτησαν πάνω από ένα χρόνο. Πως ζούσαν έναν ολόκληρο χρόνο οι απεργοί και οι οικογένειές τους; Η απάντηση είναι προφανής και γνωστή άλλωστε, έχουν γίνει και ταινίες γι΄αυτό: τους ζούσε η γειτονιά τους δίνοντάς τους φαΐ και λεφτά. Ένας Σκωτσέζος που δούλευε στα ναυπηγεία του ποταμού Κλάιντ της Γλασκώβης μου έλεγε ότι μετά τα ποδοσφαιρικά ματς (αυτός ήταν Σέλτικ) αντιπροσωπείες απεργών κάνανε εράνους στην έξοδο των γηπέδων και μαζεύανε έναν σκασμό λεφτά. Όλοι δίνανε.

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016

"Fuera los Cubanos"

"Fuera los Cubanos"



Στη Βενεζουέλα επί Τσάβες η φιλοαμερικανική αντιπολίτευση έγραφε στους τοίχους "Έξω οι Κουβανοί". Τι εννοούσαν; Υπήρχαν Κουβανοί αντάρτες, όπως στη Βολιβία το 1968;
Συνοικία του Καράκας
Εννοούσαν τους Κουβανούς γιατρούς που έστειλε η Κούβα στη Βενεζουέλα για να ενισχύσουν το πρόγραμμα δωρεάν πρωτοβάθμιας περίθαλψης για τους κατοίκους των παραγκουπόλεων (φώτο 1). Οι κουβανέζικες αποστολές ανταλλάχθηκαν με πετρέλαιο που η μεν έχει άφθονο και η δε καθόλου. Γιατί όμως να μη θέλεις εκατοντάδες γιατρούς να περιοδεύουν και να γιατρεύουν στο τζάμπα ανθρώπους που ποτέ στη ζωή τους δεν είδανε γιατρό; Διότι οι αμερικανόφιλοι βλέπανε "εξαγωγή της (σ.σ. παρηκμασμένης πια) Επανάστασης και διολίσθηση εις τον Κομμουνισμόν". Η δωρεάν περίθαλψη θεωρείται σοσιαλιστικό μέτρο από τους σκληρούς δεξιούς, τους λεγόμενους νεοφιλελεύθερους. Και όχι μόνο απ' αυτούς. Θυμάστε τα πλακάτ των "Μένουμε Ευρώπη" την εβδομάδα πριν το δημοψήφισμα; (φώτο 2);

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2016

Ντόναλντ Τραμπ: πως βγήκε;

Ντόναλντ Τραμπ: Βγήκε πρόεδρος της Αμερικής και όχι...σερίφης της τάδε κομητείας του Γουινσκόνσιν



Βγήκε λοιπόν ο Ντοναλντ Τραμπ. Έχασε η Χίλλαρυ Κλίντον, αν και πήρε 600.000 ψήφους παραπάνω. Αυτό είναι ένα γεγονός που πρέπει να το σκεφτεί αυτός που καταρχήν λέει ότι η Αμερική είναι μια σύγχρονη δημοκρατία. Το εκλογικό της σύστημα είναι πλειοψηφικό για την συντριπτική πλειοψηφία των Πολιτειών της, άρα καλπονοθευτικό. Και είναι φαινομενικά οξύμωρο, διότι δυο κόμματα μόνο αναμετρούνται ουσιαστικά, με παρόμοια ιδεολογία. Στην Ελλάδα για παράδειγμα, η χρήση του πλειοψηφικού ήταν για να υποεκπροσωπηθεί στο κοινοβούλιο η νόμιμη Αριστερά. Στην Αμερική, οι εκλογές είναι ένα υπερβολικά κλειστό παιχνίδι, περίπλοκο με εκλέκτορες κλπ, χωρίς άλλους παίχτες. Και η αποχή είναι τεράστια.

Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2016

Και πάλι για τα ιντερνετικά τσιτάτα.

Και πάλι για τα ιντερνετικά τσιτάτα

"συμπυκνωμένη σοφία" δια πάσαν χρήσιν


Ας δούμε ένα που δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα, ένα του Μαγιακόφσκη:
"Όποιος δεν ξεχνά την πρώτη του αγάπη δεν θα γνωρίσει την τελευταία"
Είναι μια εξαιρετική φράση και απορώ πως δεν έχει γίνει δημοφιλής, ίσως φταίει το ότι είναι του Μαγιακόφσκη, σε τι αναφέρθηκε όμως ο μεγάλος σοβιετικός ποιητής; Φαίνεται προφανές. Αναφέρθηκε στις παλιές σχέσεις που πολλοί άνθρωποι δεν ξεπερνάνε. Που τυραννιούνται στην ανάμνησή τους, που καταστρέφουν τις καινούργιες ψάχνοντας ακριβώς αυτό που έχασαν, που δεν κάνουν καν καινούργιες απ'την ψυχολογική πίεση που νιώθουν, απ'την αυτοπεποίθηση που έχασαν. Ίσως να είναι μια παρότρυνση να μην γίνονται συγκρίσεις προσώπων και καταστάσεων. Δηλαδή, άλλα μυαλά πριν και άλλα τώρα. Ίσως να ειπώθηκε για ίδια χρήση. Ο Μαγιακόφσκη είχε άστατη ερωτική ζωή, αντισυμβατική, λένε όσοι ασχολήθηκαν με αυτό το κομμάτι του-σύντομου-βίου του.

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2016

"ΟΧΙ" ή μήπως "Alors c'est la guerre";

"ΟΧΙ" ή μήπως "Alors c'est la guerre";



Μια λεπτομέρεια του τελεσιγράφου που επέδωσε ο Ιταλός πρέσβης Εμμανουέλε Γκράτσι στο δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά δεν έχει αξιολογηθεί όσο θα έπρεπε γιατί-προφανώς-χαλάει τον μύθο που διδάσκει η επίσημη ιστορία. Η ιστορία είναι ενδιαφέρουσα, γνωστή σε πολλούς. Το τελεσίγραφο παραδόθηκε χέρι με χέρι στον Μεταξά στις τρεις τα ξημερώματα της 27ης προς 28ης Οκτωβρίου του 1940 και ανακοίνωνε ουσιαστικά την ιταλική επίθεση στις έξι τα ξημερώματα της ίδιας μέρας, δηλαδή τρεις ώρες μετά.
Το κείμενο έλεγε τα εξής:

 Η ουδετερότης της Ελλάδος απέβη ολονέν και περισσότερον απλώς και καθαρώς φαινομενική. Η ευθύνη δια την κατάστασιν ταύτην πίπτει πρωτίστως επί της Αγγλίας και επί της προθέσεώς της όπως περιπλέκη πάντοτε άλλας χώρας εις τον πόλεμον.
Η Ιταλική Κυβέρνησις θεωρεί έκδηλον ότι η πολιτική της Ελληνικής Κυβερνήσεως έτεινε και τείνει να μεταβάλη το ελληνικόν έδαφος, ή τουλάχιστον να επιτρέψη όπως το ελληνικόν έδαφος μεταβληθή εις βάσιν πολεμικής δράσεως εναντίον της Ιταλίας. Τούτο δεν θα ηδύνατο να οδηγήση ή εις μίαν ένοπλον ρήξιν μεταξύ της Ιταλίας και της Ελλάδος, ρήξιν την οποίαν η Ιταλική Κυβέρνησις έχει πάσαν πρόθεσιν να αποφύγη. 
Όθεν, η Ιταλική Κυβέρνησις κατέληξεν εις την απόφασιν να ζητήση από την Ελληνικήν Κυβέρνησιν -ως εγγύησιν δια την ουδετερότητα της Ελλάδος και ως εγγύησιν δια την ασφάλειαν της Ιταλίας- το δικαίωμα να καταλάβη δια των ενόπλων αυτής δυνάμεων, δια την διάρκειαν της σημερινής προς την Αγγλίαν ρήξεως, ωρισμένα στρατηγικά σημεία του ελληνικού εδάφους.

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2016

"Τι διάβαζες στον στρατό;"

Ενα ειδικό ανάγνωσμα του στρατού

 

Όταν παρουσιάστηκα στο κέντρο, μετά από δυο τρεις μέρες, ήρθε και ο πλασιέ να πουλήσει σε μας τους ψάρακες το εγχειρίδιο επιβίωσης των SAS (σπέσιαλ αίρ σέρβις, οι ειδικές δυνάμεις του αγγλικού στρατού), σαν το εικονιζόμενο. Όταν μπαίνεις στο στρατό δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις. Θα σε τρέξουν; Θα πήξεις; Θα περάσεις ζάχαρη; Θα σε ρημάξουν στις ασκήσεις; Ποιός ξέρει. Έχεις ακούσει χιλιάδες ιστορίες, αλλά είναι ιστορίες άλλων. Και πράγματι καποιες λεπτομέρειες αλλάζουν από σειρά σε σειρά.

Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2016

Οι "Διάλογοι" του Παζολίνι (I)

Οι "Διάλογοι" του Πιερ Πάολο Παζολίνι (Ι)


Εισαγωγή

Ο Πιέρ Πάολο Παζολίνι δούλεψε για το περιοδικό "Βίε Νουόβε" [1] (Vie Nuove: Νέοι Δρόμοι) μεταξύ του 1960-1965 διατηρώντας μια στήλη με "διαλόγους" με τους αναγνώστες. Ηταν μια εποχή έμπνευσης για τον ΠΠΠ, πολλά σημαντικά του έργα έγιναν τότε, το "Ακκαττόνε" (1960), το "Μάμα Ρόμα" (1961), το "Κατα Ματθαίον Ευαγγέλιο" (1964), μυθιστορήματα και ποιήματα. Η αξία των "διαλόγων" βρίσκεται στον τρόπο που απαντά ο Παζολίνι. Δεν ξεπετάει με τσιτάτα τον αναγνώστη, δεν σνομπάρει θεματολογίες και δεν χρησιμοποιεί δασκαλίστικο ύφος, αντιθέτως, μπορεί εύκολα κάποιος να αναγνωρίσει τόσο το ειλικρινές ενδιαφέρον του να προσεγγίσει αναλυτικά και σε βάθος τα ζητήματα που του θέτουν όσο και την προσπάθεια να κατανοήσει την σκέψη του ίδιου του αναγνώστη και ακολούθως να την ερμηνεύσει. Η ποιότητα αυτής της επικοινωνίας με τον αναγνώστη αναγνωρίστηκε με εκατοντάδες επιστολές που συνεχώς του παρέδιδαν, με θέματα που ξεκινούσαν από υπαρξιακά προβλήματα μέχρι πολιτικό σχολιασμό.

Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2016

Συνθηματολογία ΙΙΙ


Συνθηματολογία

Επιστήμη παρατήρησης και αποτύπωσης

Φώτο 4.

Φώτο 4. Επιστροφή στις ρίζες

Χμ. Πολύ γνωστό σύνθημα:"Όταν η αδικία γίνεται νόμος η αντίσταση γίνεται καθήκον". Με υπογραφή αναρχικού. Και πάνω δεξιά με μαρκαδόρο σχολιάζει κάποιος "τσσσ τι είπες τώρα!!!" Ας μιλήσουμε αρχικά για το σύνθημα με τον μαρκαδόρο. Αναμφίβολα αυτός που το έγραψε εντυπωσιάστηκε, του φάνηκε πολύ βαθύ αυτό που γράφτηκε με σπρέϋ. Και όντως είναι! Είναι παράφραση του (τελευταίου) άρθρου 35 της "Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη" την οποία συντάξανε οι Γιακωβίνοι όταν κυριάρχησαν πολιτικά, το 1793. Το άρθρο 35 λέει κατά λέξη:
"Όταν η κυβέρνηση παραβιάζει τα δικαιώματα του λαού, η εξέγερση είναι για το λαό και για κάθε τμήμα αυτού το πιο ιερό από τα δικαιώματα και το πιο απαραίτητο από τις υποχρεώσεις του" (Quand le gouvernement viole les droits du peuple, l'insurrection est, pour le peuple et pour chaque portion du peuple, le plus sacré des droits et le plus indispensable des devoirs.).

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2016

ΠΑΣΟΚ και μελαγχολία

ΠαΣοΚ και μελαγχολία


Δεν είμαι συνηθισμένος στην εικόνα να βλέπω ένα πασοκατζή και ένα νεοδημοκράτη να συναντιούνται στον δρόμο και να πιάνουν αμέσως την πολιτική συζήτηση. Παλιά ήταν -γειά-γειά και κουβέντα για άλλα θέματα, όχι πολιτικά. Αν δε η κουβέντα πήγαινε στα πολιτικά, μέχρι που συγκεντρωνόταν και κόσμος από τη φασαρία. Τώρα:
-Τους κερατάδες!
-Πως θα ξεμπλέξουμε από αυτούς; Αυτοί θα κάτσουνε καιρό!
-Αυτοί θέλουν να μας κάνουνε Βόρεια Κορέα. Θα δεις τι έχει να γίνει...
-Δεν είδες πως ορμήξανε στις καρέκλες;
-Πρώην δικοί σας είναι όλοι.
-Ξέρω πολλούς που έχουνε μετανιώσει, αλλά δεν τραβάει ρε παιδί μου η Φώφη. Δεν τραβάει.
-Χίλια κομμάτια είστε. Εσείς, ο Θεοδωράκης, ο τέτοιος του Κουβέλη, ο Λεβέντης...
-Ο Λεβέντης είναι δικός τους. Θα πάρει υπουργεία, εδώ είμαστε και θα δεις. Έχει γίνει συμφωνία.
-Ο Τζήμερος έγραψε χθες-διάβασέ το!- ότι...

Δευτέρα 29 Αυγούστου 2016

"Νίτσε ή Κοέλιο ή όποιος τελοσπάντων τό' πε! "

(Σχόλιο): Νίτσε ή Κοέλιο ή όποιος τελοσπάντων τό' πε!

Αναφέρει ο Γούντυ Άλλεν σε μια συνέντευξή του (που διάβασα στην Εφημερίδα των Συντακτών 29/08/2016):
"Δεν πιστεύω στη νιτσεϊκή αντίληψη πως ό,τι δεν σε καταστρέφει σε κάνει πιο δυνατό. Βλέπετε τους στρατιώτες που επιστρέφουν από τον πόλεμο, έχουν δει τον θάνατο και παθαίνουν υπαρξιακές κρίσεις τη μια μετά την άλλη. Υπάρχουν τραύματα στη ζωή που μας κάνουν πιο αδύναμους [...]"
Πάρε Νίτσε νά'χεις!

Τετάρτη 10 Αυγούστου 2016

Σχόλιο:"Ποιον εκπροσωπεί η Άννα Κορακάκη";

Ποιον εκπροσωπεί η Άννα Κορακάκη;

 
Χειροκροτάνε την χώρα της νικήτριας ή την νικήτρια;
Μην ακούω "πήραμε το μετάλλιο στους ολυμπιακούς αγώνες" και τέτοιες τρίχες. Δεν το πήρα εγώ, εγώ ήμουνα στον καναμπέ μου, το πήρε η αθλήτρια που κέρδισε, η Κορακάκη. Όχι γιατί το κράτος γράφει στα παλιά του τα παπούτσια τα μη εμπορικά αγωνίσματα, όπως την σκοποβολή, και άρα δεν συνέβαλε στην επιτυχία της, αλλά γιατί ένας αθλητής (ειδικά σε ένα ατομικό αγώνισμα) εκπροσωπεί πρώτα απ' όλα τον εαυτό του και ας λένε όρισμένοι απ' αυτούς ότι εκπροσωπούν βασικά την Ελλάδα. Αυτοί ξέρουν καλά ποιον εκπροσωπούν την ώρα που αγωνίζονται. Μετά ξεκινάνε οι δημόσιες σχέσεις.
Και μπράβο της γιατί δείχνει σεμνή και μετρημένη όταν δηλώνει "Νιώθω υπερηφάνεια που εκπροσωπώ την Ελλάδα στο Ρίο αλλά δεν πρέπει να δίνουμε υπερβολικές διαστάσεις.", τη στιγμή που βγαίνουν διάφορα νούμερα μετά από επιτυχίες και λένε "η ελληνική ψυχή" και το "DNA" και σαχλαμάρες.

Παρασκευή 5 Αυγούστου 2016

"Συνθηματολογία ΙΙ"

Συνθηματολογία

Επιστήμη παρατήρησης και αποτύπωσης


Δεύτερο μέρος της "Συνθηματολογίας" και λόγω έκτασης θα σχολιαστεί ένα μόνο σύνθημα, ή για να είμαι ακριβέστερος, μια σύνθεση συνθημάτων, αφού  αυτό που έκανε ο τύπος δεν το λες και συνθηματογράφηση. Το είχε μέσα του και το έβγαλε. Ο Χοφστάντερ λέει ότι ο παραγωγός θεωριών συνωμοσίας υποφέρει διπλά αφού βασανίζεται όχι μόνο από την πραγματικότητα, αλλά και από τις φαντασιώσεις του. Ίσως όμως και να ηρεμεί κάποιος που βλέπει τα σύνθετα κοινωνικοπολιτικά φαινόμενα τόσο απλοϊκά.
Τέλος πάντων, το θέμα δεν είναι αυτός που το γράφει, αλλά τι γράφει. Αυτό αναλύουμε παρακάτω.


Δευτέρα 1 Αυγούστου 2016

"Τι έγινε σε ένα χρόνο";

ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ "Γιατί-μπαμπά;"



Συμπληρώθηκε ένας χρόνος δημοσιεύσεων στο γιατί-μπαμπά, ένας χρόνος που τα είχε όλα! Εκλογές, δημοψηφίσματα, πραξικοπήματα, τα πάντα όλα (που λέει και ο Αλέφαντος), δηλαδή απεριόριστη τροφή για σχολιασμό και ανάλυση. Είχε και πολλά άλλα, μικρότερης ή ίσης σημασίας, που δυστυχώς δεν φτάνει ο χρόνος να αναπτυχθούν. Ή οι γνώσεις μου. Ή τα ενδιαφέροντά μου.
Στο μπλογκ δημοσιεύτηκαν λοιπόν μερικά άρθρα εκτός επικαιρότητας, ιστορικά κυρίως, αλλά τα περισσότερα έχουν να κάνουν με κάτι που γράφτηκε στις εφημερίδες ή το διαδίκτυο ή ειπώθηκε σε κάποια κουβέντα με κάποιον φίλο. Επίκαιρα δηλαδή. Έτσι ξεκίνησε η ιστορία. Με την γνωστή μπαρούφα που αποδίδεται στον Ισοκράτη και αναπαράγεται ανελλιπώς στα ΜΜΕ.

Σάββατο 16 Ιουλίου 2016

"Τουρκία: ένα αδύναμο πραξικόπημα"

Τουρκία: Το αδύναμο πραξικόπημα.

Σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσε στην Ελλάδα η είδηση για την απόπειρα πραξικοπήματος στην Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα χθες το βράδυ. Η Τουρκία, παρά την πληροφόρηση που υπάρχει, παραμένει μια μυστηριώδης χώρα για τους περισσότερους Έλληνες, οι οποίοι εδώ και δεκαετίες γαλουχούνται με στρεβλά στερεότυπα για τη γείτονα και την πολιτική κατάσταση. Ενδεικτικές είναι οι αρλούμπες του στυλ "αυτοί πάντα σε κλίμα ομοψυχίας αντιμετωπίζουν τα εθνικά θέματα" (σε αντίθεση εννοούν με τους Έλληνες πολιτικούς)," οι Τούρκοι όποτε θέλουν κάτι το παίρνουν", "ο στρατός πάντα είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού", και άλλα πολλά. Στην πραγματικότητα, στην Τουρκία επικρατεί μια πολύ περίπλοκη πολιτική πραγματικότητα σύνθεσης αρκετών παραμέτρων, διεθνών και εσωτερικών.

Το χθεσινό πραξικόπημα αποκάλυψε ξαφνικά-και βίαια- τη βαθιά σύγκρουση που μαίνεται στο εσωτερικό της χώρας, παράλληλα με τον κουρδικό αγώνα, σε άμεση σχέση με αυτόν, αλλά με επίκεντρο τις εξελίξεις στη Συρία. Ουσιαστικά σχετίζεται με την επαναδιατύπωση της διεθνούς θέσης της Τουρκίας, όπως επιχειρείται τα τελευταία χρόνια από την κυβέρνηση του Ταγίπ Ερντογκάν. Είναι μια σύγκρουση σε τρία επίπεδα, μεταξύ της τουρκικής ολιγαρχίας και του τουρκικού και κουρδικού λαού, είναι επίσης όμως μια σύγκρουση μεταξύ μερίδων της ίδιας της ολιγαρχίας, αυτή που βαφτίστηκε από τους διεθνείς αναλυτές "κόντρα κοσμικών-ισλαμιστών". Είναι, τέλος, μια σύγκρουση που αντανακλά τους ενδο-ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην περιοχή και τον ρόλο που (θέλει να) παίζει η Τουρκία. Τα γεγονότα δείξανε ότι αυτή η κόντρα είναι τόσο οξυμένη που μπορεί να πάρει και τα χαρακτηριστικά ένοπλης σύγκρουσης. Το κεντρικό πρόσωπο αυτής δεν είναι άλλος από τον Ερντογκάν.

Τρίτη 12 Ιουλίου 2016

"Απλή αναλογική: ιστορικό χρέος ή αντιπερισπασμός;"

Εκλογικό νόμο έχω, τι άλλο θέλετε!


Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε η κουβέντα για τον εκλογικό νόμο. Μια ευκαιρία για την κυβέρνηση να πουλήσει λίγο αριστεροσύνη, μέσα στην καταιγίδα αντιλαϊκής πολιτικής, ώστε να δικαιολογήσει τον τίτλο της "αριστερής κυβέρνησης", νομοθετώντας, όχι για τα καθημερινά προβλήματα του κόσμου, όπως της ζητήθηκε από ένα σημαντικό κομμάτι του ελληνικού λαού το Γενάρη του 2015, και σε κάποιο βαθμό και τον Σεπτέμβρη, αλλά για ένα ζήτημα που έχει γίνει βέβαια πολύς λόγος στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες, και που όμως βρίσκεται εκτός επικαιρότητας σήμερα. Η απλή αναλογική. Η...σχεδόν απλή αναλογική, αν κρίνουμε από τις προθέσεις της κυβέρνησης.

Τετάρτη 22 Ιουνίου 2016

"Βρετανικό Δημοψήφισμα: Πότε, τι, πως και γιατί."

Βρετανικό Δημοψήφισμα: Τι, πότε, πως και γιατί.

Το αυριανό βρετανικό δημοψήφισμα της 23ης Ιούνη 2016 αποτελεί αναμφίβολα ένα σημαντικό πολιτικό γεγονός και δεν είναι τυχαίος ο χρόνος που αφιερώνεται στα ΜΜΕ παγκοσμίως για την ανάλυσή του. Όμως ποιά ανάλυση; Οι περισσότερες αποτελούν μια πλειοδοσία των συνεπειών ενός «μπρέξιτ» στο ΑΕΠ, στο εμπορικό ισοζύγιο, στην στερλίνα, κατά πως το αντιλαμβάνεται ένας γραφειοκράτης οικονομολόγος, και είναι προφανής η σκοπιμότητά τους. Οι υπόλοιπες απομονώνουν τον ξενοφοβικό, ρατσιστικό λόγο του Νάιτζελ Φάρατζ, ορισμένες-λιγότερες-κάτι ψελλίζουν για τη Γερμανία και την κατάσταση που επικρατεί στην Ευρώπη, ενώ υπάρχουν και αυτές που βλέπουν απλά ένα κερδοσκοπικό παιχνίδι του βρετανικού χρηματιστηρίου. Η κάθε μια χωριστά συσκοτίζει, παρά προσεγγίζει, την πολιτική ουσία του πράγματος, η οποία είναι σύνθεση πολλών παραμέτρων, όπως θα δούμε, όχι όμως και της ίδιας βαρύτητας.

Οι πολιτικοί ελιγμοί που οδήγησαν στο δημοψήφισμα

Το δημοψήφισμα ξεκίνησε ως προεκλογική διακήρυξη του Τζέημς Κάμερον ενόψει των εκλογών του Μαΐου του 2015. Το αγγλικό κεφάλαιο βλέποντας τους Γερμανούς να έχουν πλέον αποκτήσει τον πρώτο λόγο στην οικονομική και πολιτική λειτουργία της Ευρώπης, αποφάσισε να επαναδιαπραγματευτεί τη σχέση του με την ΕΕ με δυο ενέργειες: Τη διαπραγμάτευση για την επίτευξη μιας χωριστής συμφωνίας που θα ρυθμίζει τις οικονομικές και πολιτικές σχέσεις μεταξύ ΕΕ και Βρετανίας και στη συνέχεια τη διενέργεια αργότερα δημοψηφίσματος για την παραμονή ή όχι της χώρας στην ΕΕ, εν είδει επικύρωσης της συμφωνίας από τον αγγλικό λαό, αλλά στην πραγματικότητα ως ύστατος εκβιασμός στην περίπτωση που η συμφωνία δεν κατέληγε ευνοϊκά.

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2016

Σχόλιο: "Νιώθει ξένη στο σώμα της"

Νιώθει ξένη στο σώμα της



Μερικές φορές σε κάποια κείμενα έχει περισσότερη σημασία η λεπτομέρεια, παρά η ουσία. Δεν κάθομαι τώρα να κρίνω αποψάκια και γνωμίδια δυο αράδων που γράφονται στα μέσα μαζικής δικτύωσης, που ζήτημα να παίρνουν δυο λεπτά στον συντάκτη τους για να τα γράψει, αλλά κείμενο σε εφημερίδα, το οποίο αυτός που το έγραψε προφανώς το ξαναδιάβασε, το διόρθωσε, το συμπλήρωσε και το έστειλε. Διαβάζω λοιπόν στην "Εφημερίδα των Συντακτών" στις 16/6/2016 το εξής κομμάτι από άρθρο που έχει τίτλο "Οι δύο λαϊκισμοί":

Πέμπτη 9 Ιουνίου 2016

Σχόλιο: "Face Off στην πολιτική"

"Αδίστακτα Πρόσωπα" στην πολιτική.


Έχετε δει την ταινία Face-Off ¨(Αδίστακτα Πρόσωπα) με τον Τζών Τραβόλτα και τον-τέρμα αχώνευτο-Νίκολας Κέιτζ, που με πλαστικές εγχειρήσεις ο ένας παίρνει την μούρη του άλλου;  Κάτι τέτοιο έχει γίνει και στην Ελλάδα τον τελευταίο χρόνο. Παίρνω λοιπόν την εφημερίδα και διαβάζω το Σάββατο τη συνέντευξη του πρωθυπουργού ("Εφημερίδα των Συντακτών" 5/6/2016) και το ρεπορτάζ για τη Νέα Δημοκρατία ("Εφημερίδα των Συντακτών" 8/6/2016).

Δευτέρα 30 Μαΐου 2016

Υπόθεση Πέπε ("Γιατί δεν αποβλήθηκε ο Πέπε;")

 Υπόθεση Πέπε

Ητανε στραβό το κλίμα τό' φαγε κι ο γάιδαρος


Έβλεπα τον τελικό του Τσάμπιονς Ληγκ μεταξύ της Ρεάλ Μαδρίτης και της Ατλέτικο Μαδρίτης και παρατήρησα αυτό που παρατηρήσανε όλοι όσοι είδαν το ματς: τα καραγκιοζιλίκια του Πέπε, του αμυντικού της Ρεάλ ο οποίος, σε δυο περιπτώσεις που κάποιος αντίπαλος τού ακούμπησε το πρόσωπο, άρχιζε να σφαδάζει σαν να του ρίξανε μπουνιά. Ο διαιτητής έπρεπε να τον αποβάλλει. Γιατί είναι απατεώνας. Νομίζω δεν διαφωνεί κανείς σ' αυτό, όποιον κλέβει σε ένα παιχνίδι τον διώχνουμε. Όμως, αν και στις δυο περιπτώσεις κατάλαβε το "θέατρο", αυτός του χαρίστηκε τελικά, προφανώς διότι φορούσε τη φανέλα του μεγαλύτερου ποδοσφαιρικού συλλόγου του κόσμου. Βέβαια, αν απέβαλλε αυτούς που δήθεν τον χτύπησαν, δηλαδή δεν καταλάβαινε την απάτη, θα είχε γίνει ρεζίλι των σκυλιών. Οι αθλητικογράφοι έχουν μια έκφραση γι' αυτό, "σεβάστηκε τη φανέλλα του Πέπε", με ό,τι προεκτάσεις έχει η λέξη "σεβάστηκε".

Τρίτη 24 Μαΐου 2016

Τέσσερα (ρετρό) πολιτικά ανέκδοτα ("Το ξέρεις το άλλο με το Βερυβάκη και τη Μελίνα;")

Τέσσερα (ρετρό) πολιτικά ανέκδοτα


Πίσω από κάθε μίσος ένας έρωτας...
Ξεκινάμε με ένα πολιτικό ανέκδοτο που κυκλοφορούσε τη δεκαετία του '90, κατά τη Β' πασοκική περίοδο. Ήταν πολύ διαδεδομένο: 
Ο μπαμπάς πασοκτζής φωνάζει στο σαλόνι το γιο του:
-Θοδωρή ώρα να παντρευτείς, έχω μιλήσει με τους γονείς της Λεμονιάς και...
-Δεν τη θέλω τη Λεμονιά!
-Υπάρχει και η Γαρυφαλλιά που ξέρω τον πατέρα της από...
-Ούτε τη Γαρυφαλλιά θέλω!
-την Γιασεμούλα που...
-Άσε με!
-Ε ποια θες ρε παιδί μου;
-Το Γιώργο.
-Ανάθεμά σε, δεξιό θα βάλεις στο σπίτι μου; Δεξιό ρε Θοδωρή;




Κυριακή 22 Μαΐου 2016

Πολιτικός σαρκασμός. Είναι και αυτός μια αντίδραση. ("Τι βλέπεις στο ματς ΣυΡιζΑ-ΠαΣοΚ;")

Πολιτικός σαρκασμός. Είναι και αυτός μια αντίδραση.

Δυο συνθήματα σε τοίχους αφηγούνται δυο πονεμένες ιστορίες

...Έχει κάποια ελπίδα να ανασυγκροτηθεί εκλογικά το ΠαΣοΚ; Έχει. Αν καταρρεύσει ο ΣυΡιζΑ πριν προλάβει να ριζώσει στην εξουσία, πριν προλάβει να γίνει ένα αυθεντικό κόμμα εξουσίας με γερά πλοκάμια στον κρατικό μηχανισμό και στην τοπική δήθεν αυτοδιοίκηση...

Βλέπω τις προσπάθειες που κάνει το ΠαΣοΚ να ανασυγκροτηθεί. Είναι εντατικές, αλήθεια. Ο γραμματέας του πασχίζει με συνεχή άρθρα να ορίσει πολιτικοιδεολογικό στίγμα, η προεδρίνα του πλαγιοκοπεί για να απορροφήσει ό,τι έχει απομείνει από το "Ποτάμι", που και που μουρμουρίζουν κάτι και για τη Δεξιά, τη ζημιά όμως τους την κάνει ο Βενιζέλος: επιμένει να υπερασπίζεται τα πεπραγμένα της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, αυτή που το ΠαΣοΚ θέλει να ξεχάσει. Να ξεχάσουν, σωστότερα. Ο λαός, οι μεροκαματιάρηδες, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, αυτοί που αναγκάστηκαν να ανέβουν την ανηφόρα, η κλίση της οποίας ολοένα μεγάλωνε-και μεγαλώνει. Υπερασπίζεται την πολιτική της εξάρτησης της οικονομίας της χώρας από το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, και, εντάξει αυτό δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση από κανέναν, πλην κομμουνιστών, όμως υπερασπίζεται κατά γράμμα το πνεύμα και την εφαρμογή των μνημονίων. Των δικών του μνημονίων όμως, της περιόδου από τον Παπανδρέου μέχρι να βγει ο Τσίπρας. Την εποχή δηλαδή που ένα-ένα τα μαγαζιά κλείνανε και πολλοί επιχειρηματίες οδηγούνταν από την απόγνωση στην αυτοκτονία.



Κυριακή 1 Μαΐου 2016

"Πως καθιερώθηκε η παγκόσμια ημέρα των εργατών (Πρωτομαγιά)";

Η Προέλευση της Εργατικής Πρωτομαγιάς


Η δεκαπενθήμερη εφημερίδα"Όρντινε Νουόβο" (L'Ordine Nuovo, μτφρ. Η Νέα Τάξη) πρωτοεκδόθηκε την Πρωτομαγιά του 1919 στo Τορίνο, τη μεγάλη εργατούπολη της Ιταλίας, με πρωτοβουλία της αριστερής πτέρυγας του Ιταλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος (PSI), αυτής που μετά από περίπου δύο χρόνια συγκρότησε το ΚΚ Ιταλίας (PCd'I). Διευθυντής ήταν ο Αντόνιο Γκράμσι και η εφημερίδα έφερε την επεξήγηση "εβδομαδιαία επιθεώρηση σοσιαλιστικής κουλτούρας". Ανέπτυξε πλούσια θεματολογία πιάνοντας ζητήματα θεωρίας, συνδικαλιστικά και πολιτικά θέματα αλλά και διεθνείς ανταποκρίσεις-αναλύσεις με επίκεντρο βέβαια τη Σοβιετική Ρωσσία, που μονοπωλούσε το ενδιαφέρον, όχι μόνο στον εργατικό τύπο.
Με την ίδρυση του ΚΚΙ, στις 21 Γενάρη 1921, το "Όρντινε Νουόβο" αποτέλεσε το καθημερινό-πλέον-επίσημο όργανο του κόμματος μέχρι την άνοδο του Φασισμού το 1922, οπότε διακόπηκε η έκδοση του. Τον Μάρτη του 1924, σε συνθήκες ημιπαρανομίας, ξαναεκδόθηκε ως θεωρητικό όργανο του ΚΚΙ, με άτακτη περιοδικότητα μέχρι τις αρχές του 1926, οπότε τελικά συνελήφθησαν τα περισσότερα στελέχη του κόμματος, μαζί και ο Γκράμσι, και η εφημερίδα έκλεισε. Στα τέλη της δεκαετίας του '50 οι Ιταλοί νεοφασίστες του Πίνο Ράουτι σφετερίστηκαν τον τίτλο, προσθέτοντας σ' αυτόν το μότο των Ες-Ες "η τιμή μας είναι η πίστη μας", δημιουργώντας την ομώνυμη παρακρατική τρομοκρατική οργάνωση. Η ιστορική εφημερίδα έκλεισε από τον φασισμό και έσβησε από τον νεοφασισμό.

Τρίτη 12 Απριλίου 2016

Ανακαίνιση διαμερίσματος "γαλάζιας πολυκατοικίας" ("Πόσα διαμερίσματα έχει η Γαλάζια Πολυκατοικία;")

Ανακαίνιση διαμερίσματος "γαλάζιας πολυκατοικίας"

Τα κόμματα της ελληνικής ακροδεξιάς ανοίγουνε σαν τις καφετέριες. Έτσι και ο Καρατζαφέρης πότε έκλεισε το παλιό και πότε άνοιξε το καινούργιο του κόμμα, κανείς δεν κατάλαβε! Το ΛάΟΣ υποτίθεται μέχρι τώρα είχε "εκλεγμένα" όργανα, στελέχη, εφημερίδα κλπ. Σβου μονοκοπανιά! Δηλαδή όχι ακριβώς, το ΛάΟΣ λέει θα είναι μια "συνιστώσα" του νέου κόμματος που ονομάστηκε "Εθνική Ενότητα". Η άλλη συνιστώσα είναι για την ώρα...ο Μπαλτάκος.

Τετάρτη 6 Απριλίου 2016

"Μα πως προέκυψε ο Παναμάς;"



Η διώρυγα του Παναμά ή πως διαπραγματεύεται ένας "μεγάλος"


Στα τέλη του 19ου αιώνα η γαλλική εταιρία του Φερδινάνδου Λεσσαίψ αγόρασε από την κολομβιανή κυβέρνηση (στην οποία ανήκε τότε ο Παναμάς) το δικαίωμα διάνοιξης και εκμετάλλευσης της διώρυγας, όπως είχε πράξει νωρίτερα στο Σουέζ. Οι εργασίες στην πορεία κρίθηκαν ασύμφορες και σταμάτησαν. Ξαναξεκίνησαν λίγο μετά, αλλά πάλι διακόπηκαν, γιατί τα προβλήματα κρίθηκαν αξεπέραστα για τους Γάλλους μηχανικούς, όχι όμως και για τους Αμερικάνους.

Παρασκευή 1 Απριλίου 2016

Το Αεροπορικό Μουσείο Βελιγραδίου (μέρος Ι)

Το Αεροπορικό Μουσείο του Βελιγραδίου

Η σύγχρονη πολιτική ιστορία της Γιουγκοσλαβίας μέσα από τα εκθέματα 

(Μέρος Ι)


Στο διεθνές αεροδρόμιο "Νικόλα Τέζλα" του Βελιγραδίου βρίσκεται το αεροπορικό μουσείο της Σερβίας. Πρόκειται για ένα μουσείο πλούσιο από εκθέματα, από αεροπλάνα και ελικόπτερα μέχρι πυραύλους, τα οποία-άθελά τους- αφηγούνται μια ιστορία: τη σύγχρονη-αλλοπρόσαλλη να πω;-μεταπολεμική ιστορία του κράτους που ονομάστηκε Λαϊκή Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας, μέχρι τη διάλυσή της το 1990. Μέσα και έξω από ένα ενδιαφέρον, από αρχιτεκτονικής άποψης, κτήριο έχουν συγκεντρωθεί ιπτάμενες μηχανές κατασκευασμένες σε διάφορες χώρες, τη Γιουγκοσλαβία, τις ΗΠΑ, τη Σοβιετική Ένωση, την Αγγλία, τη (χιτλερική) Γερμανία, τη Γαλλία, τις χώρες δηλαδή από τις οποίες η Γιουγκοσλαβία προμηθεύτηκε υλικό, ανάλογα με την τοποθέτηση της χώρας μέσα σε έναν μεταβαλλόμενο διεθνή πολιτικό συσχετισμό . Η παρουσίαση κάποιων από τα εκθέματα αποσκοπεί να μιλήσει ακριβώς για την πολιτική αυτή.

Κυριακή 13 Μαρτίου 2016

Λαγοί και Κότες ("Η δίκη διακόπηκε, το πρωτάθλημα;")

"Λαγοί" και "Κότες"

Στα ποδοσφαιρικά νέα της ημέρας, σήμερα γίνεται το ντέρμπυ Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού. Δεν υπάρχει βαθμολογικό ενδιαφέρον, δεν προβλέπεται να γίνουν επεισόδια στον αγωνιστικό χώρο, γιατί το κλίμα είναι βαρύ, και όποιος φάει την τριάρα του θα είναι στενοχωρημένος αύριο.
Επίσης, σύμφωνα με την ιστοσελίδα του "Βήματος", η ΕΠΟ εξασφάλισε ειδική άδεια από τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών για να εκπροσωπηθεί νομικά στο ΣτΕ με σκοπό την ακύρωση της απόφασης της κυβέρνησης για ματαίωση του Κυπέλλου Ελλάδος. Θα χαθούν εκατομμύρια, σου λέει, είναι ωμή παρέμβαση στο "αυτοδιοίκητο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου" αυτή του υπουργού, σου ξαναλέει, πλήττεται το κύρος της διοργανώτριας αρχής κλπ κλπ.

Πέμπτη 3 Μαρτίου 2016

"Ποτάμι":Ένα Start-Up που εγκαταλείπουν σιγά-σιγά οι επενδυτές ("Πόσο νερό έχει ακόμα το Ποτάμι"; )

"Ποτάμι":Ένα Start-Up που εγκαταλείπουν σιγά-σιγά οι επενδυτές


Έκλεισε; μισά-μισά.

Γεώτρηση από 'δω (ΝΔ), γεώτρηση από 'κει (ΠαΣοΚ), άρχισε να στερεύει το "Ποτάμι". Οι δημοσκοπήσεις, ειδικά μετά την ανάληψη της ηγεσίας της ΝΔ από τον Μητσοτάκη, το παρουσιάζουν σταθερά στο 2%, το οποίο είναι αποτυχία, για το ρόλο που ήθελε ο αρχηγός του να παίξει. Τελικά, τι είναι το "Ποτάμι"; Εδώ υπάρχουν πολλές ερμηνείες.

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2016

Σχόλιο: "Ποιος πουλάει το νερό 2 ευρώ στους πρόσφυγες";

Ποιος πουλάει το νερό 2 ευρώ στους πρόσφυγες;

Αυτός που θέλει στις Κυριακές και στις γιορτές να ανοίγει, γιατί όχι, που δεν τηρεί ωράριο, που παίρνει "δοκιμαστικά" για εξάμηνο το "παιδί", που δεν κολλάει τα ένσημα, που βρίζει όποιον απεργεί και "δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά του", που δεν θα σου πει ότι είναι ληγμένο ή κακό, μην το πάρεις, που θα ψάξει τη γνωριμία στο ένα, αύριο στο άλλο, μεθαύριο στο τρίτο κυβερνητικό κόμμα, που στην καφετέρια θα σχολιάσει πονηρά ότι "αν βάλουν οι Κούρδοι, ή οι ισλαμιστές (όλοι ένα τσουβάλι) καμιά μπομπίτσα στη Σμύρνη θα δεις πως θα πάρει τα πάνω του ο τουρισμός".

Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2016

Ορισμένες σκέψεις για τον Μπέρνυ Σάντερς ("Είναι δυνατό να βγει ο Μπέρνυ Σάντερς";)

Ορισμένες σκέψεις για τον Μπέρνυ Σάντερς



KKK: ιδρύθηκε το 1865 από Νότιους, δηλαδή Δημοκρατικούς.
Γνωρίζει κανείς ποιο αμερικάνικο κόμμα υποστήριζε τον 19ο αιώνα τη δουλεία και εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των μεγαλογαιοκτημόνων του Νότου [1]; Οι Ρεπουμπλικάνοι είπατε; Χάσατε! Οι Δημοκρατικοί ήταν το κόμμα της μαύρης αντίδρασης. Οι Δημοκρατικοί ήταν το κόμμα που στήριξε τη Κου Κλουξ Κλαν στο νότο για να τρομοκρατεί τους "αράπηδες" και τους λευκούς Ρεπουμπλικάνους υποστηρικτές των δικαιωμάτων των μαύρων. Οι Δημοκρατικοί ήταν στην εξουσία όταν το Ενόλα Γκέυ έριξε την ατομική βόμβα. Οι Δημοκρατικοί πήραν την απόφαση να εισβάλλουν στην Κορέα και στο Βιετνάμ προκαλώντας ανυπολόγιστες καταστροφές στις χώρες και στους λαούς. Παρόλα αυτά, στη συνείδηση της κοινής γνώμης το κόμμα των Δημοκρατικών ταυτίζεται με ένα είδος κεντροαριστεράς, ενώ το κόμμα των Ρεπουμπλικάνων με την κεντροδεξιά.

Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2016

" Πως μετράμε στην μπιρίμπα;"

Μπιρίμπα: ο τρόπος μέτρησης και άλλες διατάξεις

μια απάντηση στον Paliatso

Τρεις και ο ντεμπέλης
Τα δύο παιχνίδια που θεωρώ ωραιότερα στα χαρτιά είναι η πρέφα και το ουίστ (αυτό που έπαιζε ο Φιλέας Φογκ στο Γύρο του Κόσμου σε 80 Μέρες), υπό εξαφάνιση το πρώτο και άγνωστο στην Ελλάδα το δεύτερο. Και τα δύο σου δίνουν τη δυνατότητα να διαχειριστείς ένα κακό φύλλο, σε αντίθεση με το κουνκάν και το "θανάση" στα οποία αν δεν έχεις χέρι την έβαψες. Ειδικά στην πρέφα, που σημειωτέον έχει και μικρότερα ξαδέρφια, τη βίδα και το μπουρλότ, με γοητεύει και η ορολογία της, πρώτα, δεύτερα, τρίτα, σέντσα (και όχι "άχρωα", έλεος πια!), ντεμπέλης, μιζέρια, τα πουλιά, κάσα, καπίκια, γλύψιμο, η οποία δημιουργεί ένα σουρεαλιστικό διάλογο μεταξύ των παιχτών, για όποιον ακούει απ' έξω και δεν ξέρει.

Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2016

Σημειώσεις για την προεδροεκλογή της Νέας Δημοκρατίας ("Γιατί βγήκε ο Κυριάκος;")

Σημειώσεις για την προεδροεκλογή της Νέας Δημοκρατίας


Μπαμπά σε ψάχνει η αδερφή μου.
Habemus papam. Μετά από παλινωδίες, αλληλοκαρφώματα και φαγώματα, βγήκε ο νέος εκλεκτός. Κόντρα στα προγνωστικά (και τα δικά μου) που τον άφηναν μέχρι και εκτός του δεύτερου γύρου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης σκόρπισε με την οριακή νίκη του χαμόγελα αισιοδοξίας στους νεοδημοκράτες, αλλά βασικά στα κέντρα εξουσίας τα οποία προσδοκούνε μια γρήγορη ανασυγκρότηση του βασικού παραδοσιακού κόμματος του πολιτικού συστήματος. Δικαιολογείται όμως μια τέτοια αισιοδοξία;

Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2016

Πολιτική από άλλο πλανήτη ("Γνωρίζει κάτι η Χίλλαρυ;")

Πολιτική από άλλο πλανήτη

Υπάρχει εξωγήινη ζωή; Οι πιθανότητες λένε ναι. Κάπου στην απεραντότητα του σύμπαντος θα έχουν επαναληφθεί οι προϋποθέσεις εμφάνισης τουλάχιστον μικροβίων ή ακόμα και εξέλιξης. Ή κάποιοι άλλοι συνδυασμοί θερμοκρασίας, πίεσης και χημικών στοιχείων που ακόμα δεν έχουμε ανακαλύψει. Δεν θα το μάθουμε ποτέ, μόνο υποθέσεις μπορούν να γίνουν. Εκτός βέβαια από τους γειτονικούς πλανήτες για τους οποίους έχουμε τα τεχνικά μέσα να το ερευνήσουμε. 
Ευτυχώς πέθανε πριν προλάβει να μας καταστρέψει!

Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2016

Συνέντευξη στον Φρήντριχ Φον Πάουλους ("Τι (δεν) είπε ο Φον Πάουλους;")

Συνέντευξη στον Φρήντριχ Φον Πάουλους

Με αφορμή την συμπλήρωση 73 χρόνων από τη Μάχη του Στάλινγκραντ, το σημείο καμπής του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, δημοσιεύω τη (φανταστική) συνέντευξη που έδωσε ο ηττημένος στρατάρχης των Γερμανών, ο Φρήντριχ Φον Πάουλους, μετά την απελευθέρωσή του από τη φυλακή και την επιστροφή του στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας το 1953.
Γιατί στον Φον Πάουλους; Διότι πρωταγωνίστησε στην επική αναμέτρηση, ειδικά με την απόφασή του να παραδοθεί και όχι να αυτοκτονήσει (όπως του ζήτησε ο Χίτλερ) και διότι σχεδόν αμέσως μετά κατήγγειλε το χιτλερικό καθεστώς. Κατέθεσε δε ως μάρτυρας κατηγορίας στη Νυρεμβέργη για τα φρικιαστικά εγκλήματα που διέπραξε το ναζιστικό καθεστώς στη Σοβιετική Ένωση. Μη έχοντας πια τίποτα να χάσει, τα δυο του παιδιά σκοτώθηκαν στον πόλεμο και η γυναίκα του πέθανε πριν γυρίσει, ο Φον Πάουλους εξηγεί με την δική του οπτική τα γεγονότα. Μιλάει για όλα τα γεγονότα στα οποία πήρε μέρος: Την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, τη Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών, το Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ, την εκκένωση της Δουνκέρκης, το Άφρικα Κόρπς, την επιχείρηση Μπαρμπαρόσσα, τη Μάχη του Στάλινγκραντ. Τα αποσπάσματα του ημερολογίου του Ταράμπριν είναι αληθινά.