Όταν οι ντόπιοι κυνηγούσαν τους Slackers ("Τι είναι οι Σλάκερς;")

Όταν οι ντόπιοι κυνηγούσαν τους Slackers [1]

Έλληνες στο Μανχάτταν το 1898

Η ιστορία της ελληνικής μετανάστευσης στην Αμερική έχει περάσει στα πλαίσια του μύθου. Πλούσιοι ελληνοαμερικάνοι, επιχειρηματίες πλεον και όχι εργάτες, που κάνουν δωρεές σε νοσοκομεία και φροντίζουν τους συγγενείς τους είναι η εικόνα που έχουν οι περισσότεροι για τους δεύτερης,τρίτης,τέταρτης ή και πέμπτης γενιάς μετανάστες, μαζί με τη πεποίθηση ότι η σκληρή δουλειά εκεί έφερε άμεσα αποτελέσματα. Ο λαντζέρης έγινε μάγειρας, ο μάγειρας γκαρσόνι, το γκαρσόνι ταβερνιάρης και ο ταβερνιάρης εισοδηματίας.
Φυσικά υπήρχαν πάρα πολλοί που δουλέψανε μια ζωή στους σιδηροδρόμους, στα ναυπηγεία, στις βιομηχανίες. Και αρκετοί που άφησαν την τελευταία τους πνοή στα ορυχεία, που σκοτωθήκανε από την αστυνομία σε απεργίες και αρκετοί που δεχτήκανε το ρατσιστικό μίσος των ντόπιων. Χαρακτηριστικές για το τελευταίο είναι δυο παλιές, και σχετικά άγνωστες, ιστορίες που παρουσιάζουν φυσικά ομοιότητες με την σημερινή ελληνική πραγματικότητα, αλλά από την ανάποδη.

Από την Ένωση Κέντρου στην Ένωση Κεντρώων; ("Τι είναι το "φαινόμενο" Λεβέντης;")

Από την Ένωση Κέντρου στην Ένωση Κεντρώων;

Ο Βασίλης Λεβέντης και ο "Γέρος"

Έδώ και έξι δεκαετίες ο κυρίαρχος πολιτικός χώρος στην Ελλάδα είναι το Κέντρο. Ακόμα και σήμερα που στην κυβέρνηση είναι ο ΣυΡιζΑ μόνο ένας αφελής θα ισχυριζότανε ότι η πολιτική που ακολουθείται δεν είναι μια, ας πούμε, κεντρώα πολιτική. Λίγο αυθαίρετο ακούγεται αυτό, πάντως δεν είναι αριστερή. Ακόμα και στην ανώμαλη περίοδο 1950-1967 που κυριάρχησε η Δεξιά (με κάποια "δημοκρατικά" διαλλέιμματα αλλά και τραγική για το λαό κατάληξη, τη Χούντα) το Κέντρο είχε σημαντικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα, άλλο αν οι Αμερικάνοι και το Παλάτι το εμπόδιζαν διότι δεν το εμπιστευότανε. Γιατί μπορεί μεν ο Γεώργιος Παπανδρέου να ήταν σφόδρα αντικομμουνιστής και να είχε δώσει τα διαπιστευτήριά του (να μην πω την κακιά λέξη) στους Εγγλέζους, όμως η εκλογική βάση της Ένωσης Κέντρου είχε πάρα πολλούς κυνηγημένους πρώην ΕΑΜίτες αλλά και στελέχη που ασφυκτιούσαν με το ειδικό καθεστώς της Ελλάδας (η πτέρυγα του Αντρέα Παπανδρέου).