Πλέον, "ιδεογραφίες"

Ο ΙΔΕΟΓΡΑΦΟΣ ιδεογραφεί ιδεογραφίες

(μια ιδέα μπορεί όμως να είναι και ένα ποίημα...)

Ρενάτο Γκουτούζο, "Άνθρωποι που τρώνε καρπούζι", 1948, Λάδι σε καμβά.

Μπαίνοντας στον πέμπτο χρόνο ζωής, το μπλογκ ήρθε η ώρα να πάρει ένα κάπως πιο "επίσημο" όνομα, κάπως πιο "εξωστρεφές", που όμως δεν θα σταματά να υπενθυμίζει το ερασιτεχνικό του πράγματος (όπως το προηγούμενο-"γιατίμπαμπά"): "Ιδεογραφίες (χωρίς ταρίφα)". Πηγή έμπνευσης για το όνομα αποτέλεσε η ελληνική απόδοση ενός κείμενου του 1894 του γάλλου, (πρωτο)σοσιαλιστικών αρχών, κριτικού λογοτεχνίας Μπερνάρ Λαζάρ:



«[...] Οι περισσότεροι από τους κατήγορούς μας φτάνουν ήδη στο τέλος μιας καριέρας γεμάτης προνόμια και παχυλές αμοιβές για γνώμες και ιδέες που διαμόρφωναν μόνο και μόνο για να εξασφαλίσουν τον επιούσιο. Έχοντας περάσει μια ζωή ταξινομώντας και βάζοντας ταρίφα στις ιδέες τους,τώρα τους είναι αδύνατο να κατανοήσουν αυτούς που αγωνίζονται χωρίς να διεκδικούν προσωπικό όφελος... Αφού λοιπόν μας καταδικάζουν, ας καταδικάσουν και τους προγόνους μας· τον Rabelais, τον Voltaire,τον Heine, τον Hugo, τον Byron, τον Shelley, όλους τους φιλελεύθερους και επαναστατημένους. Την επιλογή μας, ανάμεσα σε αυτούς τους προγόνους και τη δική τους συνομοταξία των ιδεογράφων της ταρίφας, την έχουμε κάνει από καιρό. [...]»

(από το βιβλίο της Νίκης Λοϊζίδη "Απόγειο και κρίση 

της πρωτοποριακής ιδεολογίας", σελ 148. εκδ. Νεφέλη)

Έχει μεγάλη σημασία οι ιδέες να αναπτύσσονται, να εξελίσσονται, να κριτικάρονται και να γράφονται. Να διαδίδονται. Σε αντιπαράθεση με τους μονοπωλητές της ενημέρωσης και στα κατευθυνόμενα άρθρα της ταρίφας, που κατακλύζουν το διαδίκτυο και τον έντυπο Τύπο. Σε αντιπαράθεση με τις επίσημες "αλήθειες" και την υποβάθμιση της ανάλυσης, της μεθοδολογίας και της ουσίας των πραγμάτων. "Την επιλογή μας [...] την έχουμε κάνει από καιρό"....

Πλεόν, ΕΔΩ: https://ideografies-xt.blogspot.com/