Τέσσερα (ρετρό) πολιτικά ανέκδοτα ("Το ξέρεις το άλλο με το Βερυβάκη και τη Μελίνα;")

Τέσσερα (ρετρό) πολιτικά ανέκδοτα

Πίσω από κάθε μίσος ένας έρωτας...

Ξεκινάμε με ένα πολιτικό ανέκδοτο που κυκλοφορούσε τη δεκαετία του '90, κατά τη Β' πασοκική περίοδο. Ήταν πολύ διαδεδομένο: 

Ο μπαμπάς πασοκτζής φωνάζει στο σαλόνι το γιο του:
-Θοδωρή ώρα να παντρευτείς, έχω μιλήσει με τους γονείς της Λεμονιάς και...
-Δεν τη θέλω τη Λεμονιά!
-Υπάρχει και η Γαρυφαλλιά που ξέρω τον πατέρα της από...

-Ούτε τη Γαρυφαλλιά θέλω!
-την Γιασεμούλα που...
-Άσε με!
-Ε ποια θες ρε παιδί μου;
-Το Γιώργο.
-Ανάθεμά σε, δεξιό θα βάλεις στο σπίτι μου; Δεξιό ρε Θοδωρή;

Για την πρώτη περίοδο του ΠαΣοΚ αλίευσα και το παρακάτω, μάλλον νεοδημοκρατικής προέλευσης:

Μετά την Αλλαγή λοιπόν, πήγε μια ψείρα στον Αντρέα και του είπε :
– Πρόεδρε, τώρα που βόλεψες όλους τους μη προνομιούχους, μήπως μπορείς να βολέψεις κάπου κι εμένα;
– Βεβαίως, είπε ο Αντρέας. Να σε βάλω…να σε βάλω…στο μουστάκι του Βερυβάκη! Πολύ καλή θέση, Υπουργός είναι, θα έχεις τα ταξιδάκια σου, τα τυχερά σου…ο Βερυβάκης είναι σημαντικό στέλεχος του Κινήματος.
– Ευχαριστώ πολύ Πρόεδρε, είπε η ψείρα, κι έφυγε περιχαρής.
Δεν περνάει όμως μια βδομάδα, και να σου την πάλι στου Μαξίμου.
– Πρόεδρε, εκτιμώ την κίνησή σου, αλλά ξέρεις, εκεί που με έβαλες, μέσα στις μύξες…θέλω να πω…μήπως μπορείς να κάνεις κάτι καλύτερο, με όλο το σεβασμό;
– Ε τότε, της λέει ο Αντρέας, κάτσε να σκεφτώ καμιά άλλη Υπουργική θέση…να σε βάλω…να σε βάλω…θα σε βάλω στο μουνί της Μελίνας !
Ξαναφεύγει περιχαρής η ψείρα, αλλά και πάλι, πάνω στη βδομάδα, να σου την ξανά στο Μαξίμου. Ο Αντρέας άρχισε να τα παίρνει:
– Καλά. εσένα δε σε έβαλα στο μουνί της Μελίνας;
– Ναι Πρόεδρε, και σ’ ευχαριστώ. Δυστυχώς όμως τα πράγματα δεν πήγαν τόσο καλά…Ξέρεις που κατέληξα;
ΣΤΟ ΜΟΥΣΤΑΚΙ ΤΟΥ ΒΕΡΥΒΑΚΗ… 

...και στο μουστάκι του Βερυβάκη...

Να και ένα που άκουσα τη δεκαετία του '90, αλλά αφορά και αυτό τη δεκαετία του '80. Υπάρχουν και μεταγενέστερες παραλλαγές με Κλίντον-Κάστρο (!)-Νετανιάχου, Ομπάμα-Πούτιν-Νετανιάχου, αλλά σαν το αυθεντικό δεν είναι:

Ήταν λέει ο Θεός και φωνάζει εκεί ψηλά το Ρόναλντ Ρήγκαν, τον Λεονίντ Μπρέζνιεφ και τον Μεναχέμ Μπεγκίν να τους μιλήσει. "Σας βαρέθηκα ρε, σας βαρέθηκα...σε ένα μήνα θα καταστρέψω τη γη! Ακούτε; Θα σας πάρει όλους ο διάολος. Φύγετε τώρα... ".
Κοιτάζονται αυτοί και συμφωνούν να το πουν ο καθένας με διπλωματικό τρόπο στους λαούς τους.
Ο Ρήγκαν λοιπόν βγαίνει την επόμενη μέρα στο NBC και λέει:
-Αγαπητοί συμπολίτες μου, σας έχω ένα καλό και ένα κακό νέο: Το καλό είναι ότι υπάρχει Θεός. Το κακό είναι ότι μαζί με τους κομμουνιστές θα καταστρέψει και εμάς σε ένα μήνα. Δηλαδή όλους.
Ο Μπρέζνιεφ, μετά από 29 μέρες, εμφανίζεται στο Κρεμλίνο μπροστά στο σοβιετικό λαό και λέει:
-Συντρόφισσες και σύντροφοι, σας έχω δυο κακά νέα. Το κακό είναι ότι υπάρχει Θεός. Το πολύ κακό όμως είναι ότι αύριο θα καταστρέψει τη Γη!
Ο Μπεγκίν βγάζει ραδιοφωνικό διάγγελμα αμέσως μόλις κατεβαίνει στη Γη:
-Λαέ του Ισραήλ, σου κουβαλάω δυο υπέροχα νέα: Το καλό είναι ότι υπάρχει Θεός, όπως πρώτοι είχαμε πει. Το υπέροχο είναι ότι δεν θα υπάρξει ποτέ ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος!

Και ένα πιο παλιό που το είχα διαβάσει, νομίζω στο "Ποντίκι":

Το καλοκαίρι του '74, μέσα σε ένα τρόλευ, ζέστη φοβερή, και ξαφνικά μια γυναίκα αρχίζει να βαράει με την τσάντα της έναν άντρα. Επεμβαίνει ένας άλλος άντρας και ρίχνει μια μπουνιά στον πρώτο. Μπαίνει και τρίτος στον καβγά, ο οποίος ρίχνει μπουνιές, κλωτσιές, φοβερό βρωμόξυλο στον πρώτο.
Τους χωρίζει με τα χίλια ζόρια ο οδηγός και τους ρωτάει έναν-έναν:
-Γιατί κυρία μου αρχίσατε να χτυπάτε τον κύριο υπολοχαγό;
-Ο αλήτης, με χερούκλωσε! και φοράει και στολή αξιωματικού...
-Εσείς;
-Εγώ είμαι ο άντρας της, να μην του ρίξω την μπουνιά;
-Και εσείς, λέει στον τρίτο, τι ανακατευτήκατε;
 -Μα...εγώ νόμιζα ότι έπεσε η Κυβέρνησις!

πανηγυρισμοί αλλά και οργή!

 Τώρα πια, η πλακίτσα είναι κομμένη...