"Μα πως προέκυψε ο Παναμάς;"

Η διώρυγα του Παναμά ή πως διαπραγματεύεται ένας "μεγάλος"

Στα τέλη του 19^ου αιώνα η γαλλική εταιρία του Φερδινάνδου Λεσσαίψ αγόρασε από την κολομβιανή κυβέρνηση (στην οποία ανήκε τότε ο Παναμάς) το δικαίωμα διάνοιξης και εκμετάλλευσης της διώρυγας, όπως είχε πράξει νωρίτερα στο Σουέζ. Οι εργασίες στην πορεία κρίθηκαν ασύμφορες και σταμάτησαν. Ξαναξεκίνησαν λίγο μετά, αλλά πάλι διακόπηκαν, γιατί τα προβλήματα κρίθηκαν αξεπέραστα για τους Γάλλους μηχανικούς, όχι όμως και για τους Αμερικάνους.
Η κυβέρνηση του Θεόδωρου Ρούσβελτ απαίτησε την εξαγορά των δικαιωμάτων της εταιρίας έναντι πινακίου φακής, αλλιώς θα προχωρούσε σε διάνοιξη διώρυγας στην Νικαράγουα, αχρηστεύοντας τη γαλλική. Μάλιστα ο εκβιασμός έγινε και νόμος του αμερικάνικου κράτους. Οι Γάλλοι ενέδωσαν το 1903 και έτσι υπογράφτηκε η νέα συμφωνία της αμερικάνικης εταιρίας με την Κολομβία. Όμως η γερουσία της τελευταίας αρνήθηκε να επικυρώσει την αποικιοκρατική σύμβαση.

Αυτό ήταν το μεγάλο «λάθος». Ο Παναμάς συγκέντρωνε τεράστια οικονομική και γεωστρατηγική αξία. Οι ΗΠΑ ξεσήκωσαν την τοπική κυβέρνηση, έστειλαν πολεμικά πλοία να πολεμήσουν τον κολομβιανό στρατό, και ο Παναμάς στις 04/11/1903 διακήρυξε την ανεξαρτησία του. Ακριβώς δύο βδομάδες μετά, έγινε η καινούργια συμφωνία, με το νέο κράτος αυτή τη φορά, και η διώρυγα εγκαινιάστηκε το 1914. Όλα έγιναν μέσα σε ένα χρόνο!

Το σχέδιο της Κίνας για νέα διώρυγα. Δηλαδή, ακριβώς το παλιό αμερικάνικο