Οι "Διάλογοι" του Πιερ Πάολο Παζολίνι (ΙIΙ)
Εισαγωγή
"Τι θα ήμουν αν ή αν δεν....". Το αιώνιο ερώτημα που έχει τεθεί (με θετικό ή αρνητικό τρόπο) σε όλους τους ανθρώπους κάποιες στιγμές της ζωής τους, και που ποτέ δεν θα πάρει ασφαλή απάντηση. Αν η διαμόρφωση ενός χαρακτήρα είναι μια τεράστια, πολύπλοκη και σύνθετη αλληλεπίδραση φυσικών, κοινωνικών, βιολογικών και λοιπών παραγόντων, μια απάντηση στο εναλλακτικό παρελθόν, παρόν και μέλλον θα προϋπόθετε τον συνυπολογισμό όλων αυτών, κάτι το οποίο είναι φύσει αδύνατον. Διότι αφενός πολλοί από αυτούς επιδρούν στην προσωπικότητα ενός ανθρώπου με τρόπο μη συνειδητό και αφετέρου δεν επιδρούν με τον ίδιο τρόπο και την ίδια ένταση για όλους τους ανθρώπους. Ενδεχομένως η ψυχανάλυση να έδινε κάποια απάντηση, όμως το ίδιο το ερώτημα είναι μάταιο: το παρελθόν δεν αλλάζει και αφού δεν αλλάζει η συζήτηση είναι θεωρητική. Πάντως τέτοια ερωτήματα πιθανόν να είναι χρήσιμα σε έναν άνθρωπο για τον εντοπισμό των ελαττωμάτων του χαρακτήρα του και τη βελτίωσή του ή για την επιβεβαίωση των αναγκών του, που έμειναν ανεκπλήρωτες λόγω κάποιων γεγονότων του παρελθόντος.
[Η μετάφραση είναι δική μου και τα κείμενα στις αγκύλες είναι προσθήκες δικές μου, η επιμέλεια του κειμένου της Ζωής Σ.]
[Η μετάφραση είναι δική μου και τα κείμενα στις αγκύλες είναι προσθήκες δικές μου, η επιμέλεια του κειμένου της Ζωής Σ.]
