Πολιτικός σαρκασμός. Είναι και αυτός μια αντίδραση. ("Τι βλέπεις στο ματς ΣυΡιζΑ-ΠαΣοΚ;")

Πολιτικός σαρκασμός. Είναι και αυτός μια αντίδραση.

Δυο συνθήματα σε τοίχους αφηγούνται δυο πονεμένες ιστορίες

...Έχει κάποια ελπίδα να ανασυγκροτηθεί εκλογικά το ΠαΣοΚ; Έχει. Αν καταρρεύσει ο ΣυΡιζΑ πριν προλάβει να ριζώσει στην εξουσία, πριν προλάβει να γίνει ένα αυθεντικό κόμμα εξουσίας με γερά πλοκάμια στον κρατικό μηχανισμό και στην τοπική δήθεν αυτοδιοίκηση...

Βλέπω τις προσπάθειες που κάνει το ΠαΣοΚ να ανασυγκροτηθεί. Είναι εντατικές, αλήθεια. Ο γραμματέας του πασχίζει με συνεχή άρθρα να ορίσει πολιτικοιδεολογικό στίγμα, η προεδρίνα του πλαγιοκοπεί για να απορροφήσει ό,τι έχει απομείνει από το "Ποτάμι", που και που μουρμουρίζουν κάτι και για τη Δεξιά, τη ζημιά όμως τους την κάνει ο Βενιζέλος: επιμένει να υπερασπίζεται τα πεπραγμένα της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, αυτή που το ΠαΣοΚ θέλει να ξεχάσει. Να ξεχάσουν, σωστότερα. Ο λαός, οι μεροκαματιάρηδες, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, αυτοί που αναγκάστηκαν να ανέβουν την ανηφόρα, η κλίση της οποίας ολοένα μεγάλωνε-και μεγαλώνει. Υπερασπίζεται την πολιτική της εξάρτησης της οικονομίας της χώρας από το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, και, εντάξει αυτό δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση από κανέναν, πλην κομμουνιστών, όμως υπερασπίζεται κατά γράμμα το πνεύμα και την εφαρμογή των μνημονίων. Των δικών του μνημονίων όμως, της περιόδου από τον Παπανδρέου μέχρι να βγει ο Τσίπρας. Την εποχή δηλαδή που ένα-ένα τα μαγαζιά κλείνανε και πολλοί επιχειρηματίες οδηγούνταν από την απόγνωση στην αυτοκτονία.

"Από εδώ πέρασε ΠαΣοΚ-Τρόικα" και ένα λουκέτο. Το ΠαΣοΚ νομίζει ότι δραστηριοποιείται σε μια χώρα λωτοφάγων. Θεωρεί ότι η επιδείνωση της κατάστασης σήμερα, βγάζει λάδι τη δική του πολιτική. Πιστεύει, δηλαδή, ότι η γενικευμένη δυσαρέσκεια του λαού από την πολιτική της συγκυβέρνησης ΣυΡιζΑ-ΑνΕλλ θα οδηγήσει ξανά τους απογοητευμένους στην αγκαλιά του. Η Γεννηματά δεν εξηγεί γιατί θα συμβεί αυτό. Σου λέει, που θα πάει, όσοι την κοπανάνε από το πανδοχείο του δίπλα θα έρθουν στο δικό μου. Και φροντίζει να μην πολυμιλάει για το τι θεωρούν στο ΠαΣοΚ ως διέξοδο, αν θα ακολουθήσουν άλλη πολιτική. Δεν θα ακολουθήσουν, το ξέρουν όλοι. Θα συνεργαστεί με τη ΝΔ πάλι, αν αυτή πάρει τις επόμενες εκλογές, με στόχο την εφαρμογή του προγράμματος, χωρίς "ερασιτεχνισμούς" αυτήν την φορά. Θα αναλάβουν οι καλλιτέχνες της εξουσίας και όχι οι μαθητευόμενοι μάγοι. Οι μαθητευόμενοι μάγοι; Ναι, αυτή είναι η διαφορά τους από το ΣυΡιζΑ, αυτή προβάλλουν. Αλλάζει κάτι για τον κοσμάκη; Όχι. Ίσως αλλάζει για τα δημοσιονομικά του κράτους. Τώρα, κάποιοι πιστεύουν ότι αν καλυτερεύσουν τα οικονομικά του κράτους θα βελτιωθεί και η θέση των υπηκόων του. Δεν έχουν προφανώς καταλάβει που αποσκοπούν τα μνημόνια. Να το πω γενικά: Μετακύλιση της κρίσης από τα ισχυρά κράτη στα ανίσχυρα και από την άρχουσα τάξη στα λαϊκά στρώματα.
Έχει κάποια ελπίδα να ανασυγκροτηθεί εκλογικά το ΠαΣοΚ;  Έχει. Αν καταρρεύσει ο ΣυΡιζΑ πριν προλάβει να ριζώσει στην εξουσία, πριν προλάβει να γίνει ένα αυθεντικό κόμμα εξουσίας με γερά πλοκάμια στον κρατικό μηχανισμό και στην τοπική δήθεν αυτοδιοίκηση.
Ο ΣύΡιζΑ καταβάλει μεγάλες προσπάθειες για το τελευταίο. Πολλοί σηματοδοτούν την στροφή στην προεδροεκλογή, λίγες μέρες μετά την πρώτη εκλογική του νίκη, με την επιλογή του καραμανλικού Παυλόπουλου. Όμως το αριστούργημά του ήταν το δημοψήφισμα του Ιούλη 2015, και βασικά όσα γίνανε τις επόμενες μέρες. Ο ΣύΡιζΑ ακύρωσε μια λαϊκή ετυμηγορία που το αποτέλεσμά της είχε πολλά πολιτικά μηνύματα, όχι ένα: Το βασικό ήταν ένα βροντερό όχι στην πολιτική λιτότητας και εξαθλίωσης την οποία ο ελληνικός λαός συνδέει ευθέως με την ΕΕ. Όμως υπήρχε και η ρήξη με τους δανειστές, υπήρχε και η ρήξη με την Ευρώπη συνολικά (που εκφράστηκε και με την αποχή-άκυρο), υπήρχε η καταδίκη της αντιπολίτευσης του "Μένουμε Ευρώπη" (ΝΔ-ΠαΣοΚ-Ποτάμι). Ο Τσίπρας κράτησε μόνο το τελευταίο και σκόρπισε την απογοήτευση στους αριστερούς ψηφοφόρους του. Υπέγραψε τη νέα συμφωνία και επιβραβεύτηκε με την εκλογική νίκη του Σεπτέμβρη. Θυμάται κανείς παρέμβαση Ευρωπαίων σε εκείνες τις εκλογές, όπως έκαναν τον Γενάρη; Ο ΣυΡιζΑ έδωσε τα διαπιστευτήριά του και το νερό κύλησε στο αυλάκι. Τα μέτρα διαδέχονται το ένα το άλλο σαν χιονοστιβάδα και αιφνιδιασμένος ο λαός δεν μπορεί να συνέλθει ακόμα από την μεγάλη απάτη. Την απάτη του "όχι" που έγινε "ναι". Ένα γερό χτύπημα στις (λανθασμένες) προσδοκίες χιλιάδων ανθρώπων. Η αντίδραση είναι ακόμα σπασμωδική, και αν έχεις απελπιστεί πως αλλιώς να σχολιάσεις σ' ένα τοίχο την προπαγάνδιση του "όχι" από την Νεολαία ΣύΡιζΑ.

Ο ΣύΡιζΑ ξέρει ότι παίζει με τον χρόνο. Θα είχε καλύτερες προοπτικές αν δούλευε πιο καλά τις δημοτικές/νομαρχιακές εκλογές του 2014, και δεν άφηνε το ΠαΣοΚ να εξασφαλίσει την επιβίωσή του. Θα έφτιαχνε μηχανισμό. Αντιθέτως, έψαξε ένα κεντρικό πολιτικό μήνυμα, την νίκη στις ανούσιες Ευρωεκλογές που γινόταν μια εβδομάδα μετά. Εκεί έπαιξε όλα τα τότε χαρτιά του. Τώρα που βλέπει την οργή να συσσωρεύεται από τη δεξιά πολιτική που ασκεί, αναζητεί στηρίγματα και δεν βρίσκει. 

Το διακύβευμα δεν είναι ποιος είναι καλύτερος. Για ποιον άλλωστε; Είναι το ποιος θα αποτελέσει τον εναλλακτικό πόλο εξουσίας για την ομαλή εναλλαγή. Το ΠαΣοΚ δεν μπορεί να κατανοήσει γιατί έχει ακόμα και τώρα, μετά από ενάμιση χρόνο Τσίπρα, ρόλο κομπάρσου. Ο ΣύΡιζΑ δεν βλέπει ότι λίγο θέλει να ξανακαταποντιστεί. Για τους Ευρωπαίους και τους Αμερικάνους όμως το θέμα δεν έχει και τόση σημασία. Η δουλειά γίνεται μια χαρά. Μια χαρά!