Δυο χρόνια "Giati-baba"

ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ "Γιατί-μπαμπά;"+Ευρετήριο

-Μισό λεπτό, μισό λεπτό, να το φωτογραφίσω για τη συνθηματολογία μου (Σκίτσο-αφιέρωση του Κωστάκη για τα δυο χρόνια "Γιατί-Μπαμπά")

 

Δεύτερα γενέθλια σήμερα, και πλέον το μπλογκ περπατά κανονικά. Αναπτύσσεται γρήγορα, όπως ένα παιδί δυο χρονών. Πράγματι, από τις 6.400 αναγνώσεις άρθρων του πρώτου χρόνου πέρασε στις 24.700 του δεύτερου. Βέβαια, τη μερίδα του λέοντος κατέχει το άρθρο για το ουζερί "Τηνιακό" που αναδημοσιεύτηκε και σε πέντε-έξι ιστοσελίδες (χωρίς να με ρωτήσει κανείς, όμως τουλάχιστον βάζανε την πηγή και έτσι το μπλογκ έγινε γνωστότερο). Το συγκεκριμένο άρθρο θεωρήθηκε πολύ αξιόλογο και από τους φίλους μου. Και συνεχίζει να διαβάζεται ανελλειπώς.

Ο ύπνος του δικαίου

Ο ύπνος του δικαίου

διήγημα

(Μέρος Ι "Η ανακάλυψη")
(Μέρος ΙΙ "Ο χρόνος που (δεν) τρέχει")

Λένε ότι ο βαρύς ύπνος ταιριάζει σε όσους έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους. Όμως σε κάποια φρικιαστικά εγκλήματα, ο φονιάς πηγαίνει μετά στο κρεβάτι του και κοιμάται. Πως εξηγείται διάολε; Είναι δυνατόν να σκοτώνεις άνθρωπο και μετά να μην τρέχει τίποτα; Ενίοτε, είναι. Εξαιρώντας τις περιπτώσεις σχιζοφρένειας, ο φόνος ανακουφίζει αυτόν που ταλαιπωρείται φριχτά από έναν άλλον άνθρωπο, το θύμα του. "Εγώ τώρα είμαι εντάξει", αναφέρουν ψύχραιμοι στην απολογία τους στο δικαστήριο, "καταλαβαίνω ότι παράβηκα το νόμο, τιμωρήστε με, δεν με νοιάζει". Και λένε αλήθεια, γιατί η τιμωρία που θα τους επιβληθεί είναι στο μυαλό τους η ολοκλήρωση της πράξης τους, ανακουφιστική κι αυτή, διότι παρακάμπτεται η απολογία στον ίδιο τους τον εαυτό. Αναλαμβάνει άλλος την ευθύνη να τους τιμωρήσει. Ορισμένοι δε το τραβάνε στα άκρα: ζητούν επιτακτικά και τη δική τους θανάτωση. Έτσι το τελειοποιούν το έγκλημα. Γλιτώνουν τις τύψεις. Αποφεύγουν, με άλλα λόγια, να την κατάσταση από την οποία δεν μπορούν πια να φύγουν και να γυρίσουν πίσω.

H Λουντμίλα Παβλισένκο πάει στην Αμερική

H Λουντμίλα Παβλισένκο, η "Πρώτη Κυρία" του Μετώπου.

Η Παβλισένκο ανάμεσα σε θαυμαστές της

Η Λουντμίλα Παβλισένκο ήταν η φονικότερη ελεύθερη σκοπεύτρια του Ερυθρού Στρατού κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκτέλεσε 309 Γερμανούς, εκ των οποίων οι 100 ήταν αξιωματικοί και οι 36 ήταν ελεύθεροι σκοπευτές, δηλαδή κέρδισε και τριανταέξι μονομαχίες, γεγονός που την καθιστά την σημαντικότερη πολεμίστρια του πολέμου παγκοσμίως. Λόγω του αυστηρού σοβιετικού συστήματος καταγραφής τέτοιων επιτυχιών, που απαιτεί επιβεβαίωση και από τρίτο παρατηρητή (ένας ο σκοπευτής, δεύτερος ο βοηθός), εκτιμάται ότι τελικά η Παβλισένκο σκότωσε πάνω από 500 αντιπάλους, πρακτικά ένα ολόκληρο τάγμα, και γι αυτό-εκτός των άλλων-έλαβε και το ανώτατο παράσημο: της ηρωΐδας της Σοβιετικής Ένωσης. Προήχθη σε ταγματαρχίνα, αν και μετά τον πόλεμο συνέχισε τις σπουδές της στην Ιστορία στο πανεπιστήμιο του Κιέβου.

Ο χρόνος που (δεν) τρέχει

Ο χρόνος που (δεν) τρέχει

διήγημα

(συνέχεια από το προηγούμενο)

Ο καφετζής καθάρισε τον πάγκο από τα ψίχουλα και τα νερά, άνοιξε το ταμείο, έβγαλε και μέτρησε τα χαρτονομίσματα, κοίταξε για λίγο στο πουθενά και τα έχωσε γρήγορα στην τσέπη του. Κατευθύνθηκε στον ηλεκτρικό πίνακα του μαγαζιού και άρχισε να κατεβάζει μια μια τις ασφάλειες των φώτων. Οι λάμπες σβήσανε, και το μαγαζί δεχόμενο πια μόνο το φως του εξωτερικού στύλου της ΔΕΗ πήρε ξάφνου όλες τις αποχρώσεις του γκρί μέχρι το μαύρο. Έριξε μια τελευταία ματιά γύρω του. Καμία εκκρεμότητα, όλα εντάξει.

Η ανακάλυψη

Η ανακάλυψη

διήγημα

Σ'ένα σπίτι πέτρινο με στρογγυλές καμάρες, ξύλινο οντά και δυόσμο στο πιθάρι έμεινε καρφωμένο το βλέμμα του περιηγητή, περιηγητής τρόπος του λέγειν, στην πραγματικότητα δεν γυροδιάβαινε, τον περισσότερο χρόνο του τον περνούσε στα γράμματα, στους αριθμούς και στα σχέδια, στην πόλη, αλλά να που για κάποιο λόγο βρέθηκε εκεί και τώρα, και τώρα τα μάτια του ανοίγουν όσο μπορούν για να χορτάσουν ήλιο και να δουν, σαν το διάφραγμα της φωτογραφικής μηχανής. Με αυτά κοιτάζει και το σημαδάκι στο χάρτη που είχε τυπώσει, διαβάζει και την περιγραφή για να σιγουρευτεί, ναι αυτό είναι.

Γιατί μας την λέει έτσι ο Ντάισελμπλουμ;

Πλακίτσα-πλακίτσα, αλλά τα συμπεράσματα-συμπεράσματα

Σοσιαλιζμός

«Κατά τη διάρκεια της κρίσης του ευρώ, οι χώρες του βορρά είχαν δείξει αλληλεγγύη προς τις χώρες που είχαν επηρεαστεί από την κρίση. Ως σοσιαλδημοκράτης προσδίδω εξαιρετική σημασία στην αλληλεγγύη. (Ομως) υπάρχουν και υποχρεώσεις. Δεν μπορείς να δαπανάς όλα τα χρήματα σε ποτά και σε γυναίκες και μετά να ζητάς βοήθεια».

"Ποιά ήταν η Χρυσή Εποχή;"

Η Χρυσή Εποχή

Ένα κεφάλαιο της ελληνικής μυθολογίας σαν ανάμνηση και εργαλείο εξήγησης

Διάβαζα (ξανά) την "Ελληνική Μυθολογία", μια παλιά έκδοση (εκδ.Αστήρ, Αθήνα 1980) που είχα όταν ήμουν παιδί και έχω κρατήσει μέχρι τώρα, ολίγον σκισμένη, και συγκεκριμένα το κεφάλαιο Η Χρυσή Εποχή. Η Χρυσή εποχή ήταν η περίοδος της βασιλείας του Κρόνου, πριν τον εκθρονίσει με την τιτανομαχία ο Δίας, χρησιμοποιώντας και διάφορα υπερόπλα, σαν τους εκατόγχειρες, τα πολυβόλα της εποχής. Και τι χαρακτηριστικά είχε αυτή η εποχή, σύμφωνα με την περιγραφή του βιβλίου; εδώ είναι το εκπληκτικό.

"Συνθηματολογία V"

Συνθηματολογία

Επιστήμη παρατήρησης και αποτύπωσης

To κεφάλαιο-εξωκοινοβουλευτική Αριστερά στην Ελλάδα είναι ένα κεφάλαιο που δεν απασχολεί ιδιαίτερα όσους γράφουν ιστορία για τις δεκαετίες του '70 και του '80, όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς στη βιβλιογραφία. Στην πραγματικότητα, η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά δεν βρέθηκε ποτέ στο προσκήνιο, σε αντίθεση με αυτήν της Γερμανίας ή της Ιταλίας. Είναι μεμονωμένα τα γεγονότα όπου πραγματικά πρωταγωνίστησε, λόγω αντικειμενικών και υποκειμενικών δυσκολιών. Όμως, συμμετείχε σταθερά στους λαϊκούς αγώνες της περιόδου και συγκέντρωσε και ένα αξιόλογο ανθρώπινο δυναμικό στις γραμμές της. Και η δράση της συνεχίζεται. Θα έλεγα ότι βρίσκεται σε μια τρίτη περίοδο δραστηριοποίησης. Η πρώτη ήταν η προδικτατορική, στην Ελλάδα και στην προσφυγιά, η δεύτερη ήταν η μεταπολιτευτική (μέχρι και τη δεκαετία του '90) και η τρίτη η σημερινή. 
Η Συνθηματολογία V καταπιάνεται με την γρήγορη ακμή και παρακμή της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς κατά τη διάρκεια της δεύτερης περιόδου, και ειδικά ενός σημαντικού τμήματος της , αυτού που ασπάστηκε τη Θεωρία των Τριών Κόσμων, σε συνάρτηση με την καταιγιστική άνοδο της επιρροής του ΠαΣοΚ στην κοινωνία της εποχής. Του φαινομένου, δηλαδή, που ονομάστηκε από πολλούς πασοκισμός.

Φώτο 6. "Χαφιέδες του ΠΑΣΟΚ" (υπογραφή ΕΚΚΕ-ΜΛΚΚΕ)

Το 1977, στο πανεπιστήμιο της Ρώμης (μέρος ΙΙ)

Οι Λάμα να μείνουν στο Θιβέτ (I Lama stanno a Tibet)

Η αρχή του Ιταλικού '77-Μέρος ΙΙ

Il padrone disperato  /  Το αφεντικό απεγνωσμένο

ha chiamato il sindacato  /  φώναξε το συνδικάτο

Lama mio salva mi tu  /  Λάμα μου σώσε με εσύ

cosi non se ne puό piu'  /  έτσι δεν πάει άλλο

E con gran pubblicitά  /  και με τυμπανοκρουσίες

va nell' universitά  / πάει στο πανεπιστήμιο

di preciso il diciasette  /  Για την ακρίβεια στις 17

del febbraio settantasette  /  Το Φλεβάρη του '77

sopra un palco da cantante  /  Πάνω σε μια εξέδρα συναυλίας

Il progetto delirante  /  Το παλαβό σχέδιο

Il lavoro benedici  /  Ευλόγησον την εργασία

viva viva i sacrifici  /  Ζήτω ζήτω οι περικοπές.

Το 1977, στο πανεπιστήμιο της Ρώμης (μέρος Ι)

Οι Λάμα να μείνουν στο Θιβέτ (I Lama stanno a Tibet)

Η αρχή του Ιταλικού '77-Μέρος Ι

Il padrone disperato  /  Το αφεντικό απεγνωσμένο

ha chiamato il sindacato  /  φώναξε το συνδικάτο

Lama mio salva mi tu  /  Λάμα μου σώσε με εσύ

cosi non se ne puό piu'  /  έτσι δεν πάει άλλο

E con gran pubblicitά  /  και με τυμπανοκρουσίες

va nell' universitά  / πάει στο πανεπιστήμιο

di preciso il diciasette  /  Για την ακρίβεια στις 17

del febbraio settantasette  /  Το Φλεβάρη του '77

sopra un palco da cantante  /  Πάνω σε μια εξέδρα συναυλίας

Il progetto delirante  /  Το παλαβό σχέδιο

Il lavoro benedici  /  Ευλόγησον την εργασία

viva viva i sacrifici  /  Ζήτω ζήτω οι περικοπές.

(.)

 Εισαγωγή

 

Το ιταλικό '77 (Il settantasette) ήταν η χρονιά της μεγάλης φοιτητικής αναταραχής, για πολλούς το επιστέγασμα μιας εποχής σημαντικών γεγονότων που ξεκίνησε μια δεκαετία πιο πριν και σημάδεψε τη σύγχρονη ιστορία της Ιταλίας. Μετά το '77, το κίνημα (il movimento, δηλαδή οι οργανώσεις και οι συλλογικότητες που τοποθετούνταν αριστερά του PCI [1]) έχασε τον πρωταγωνιστικό του ρόλο, παρακολούθησε όλο και πιο παθητικά τις εξελίξεις στις οποίες πρωταγωνίστησαν από το 1978 αφενός ο "ελέφαντας που έχασε το δρόμο του", το PCI, και αφετέρου οι "σύντροφοι που σφάλλουν", οι Ερυθρές Ταξιαρχίες. Συμβολικά, αλλά και ουσιαστικά, η απαγωγή του ηγέτη της DC [2] Άλντο Μόρο στις 16 Απρίλη του 1978 από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες ήταν η αρχή της νέας αυτής εποχής.