Ο τσίφτης
Ήταν κάποτε ένας νέος και πολλά υποσχόμενος πολιτικός, μόλις 37 χρονών, που, αν και δεξιός, είχε γίνει υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ στην κεντρώα κυβέρνηση του Νικολάου Πλαστήρα το 1952. Ήταν ο Αντρέας Ιωσήφ, δημοσιογράφος στο επάγγελμα, σύζυγος της επίσης δημοσιογράφου Μαρίας Ρεζάν. Επί κατοχής συνδέθηκε με ταγματασφαλίτικες ομάδες (ο ίδιος έλεγε ότι ήταν Χίτης) και αργότερα, στον Εμφύλιο πόλεμο, δούλευε ως δημοσιογράφος σε ακροδεξιές και δεξιές εφημερίδες ("Ελληνικό Αίμα", "Ακρόπολις" και "Απογευματινή"). Στις 5 Μαρτίου 1950 εκλέχτηκε με την ΕΠΕΚ του Πλαστήρα. Τότε συγκροτήθηκε κυβέρνηση (και εκ νέου μετά τις εκλογές της 9ης Σεπτεμβρίου 1951) των τριών κεντρώων κομμάτων Πλαστήρα-Σοφοκλή Βενιζέλου-Γεωργίου Παπανδρέου, από την οποία ο ελληνικός λαός ανέμενε να πάρει μέτρα για τον καταλαγιασμό της τρομοκρατίας και για την ειρήνευση. Γενικά, για την ομαλοποίηση του πολιτικού κλίματος, μετά και την ήττα του λαϊκού κινήματος το 1949. Αυτή ήταν κατεύθυνση και της εξόριστης ηγεσίας του ΚΚΕ. Το ίδιο πίστευε και ο Ιωσήφ, ο οποίος άλλαξε τις εμφυλιοπολεμικές απόψεις του, μάλλον επηρεασμένος από τις φρικαλεότητες που είδε, τα εκτελεστικά αποσπάσματα και τα βάσανα χιλιάδων εκτοπισμένων και φυλακισμένων. Και τότε η Ασφάλεια συνέλαβε τον Μπελογιάννη, με όλο το παράνομο κλιμάκιο του ΚΚΕ.