" Πως μετράμε στην μπιρίμπα;"

Μπιρίμπα: ο τρόπος μέτρησης και άλλες διατάξεις

μια απάντηση στον Paliatso

Τρεις και ο ντεμπέλης

Τα δύο παιχνίδια που θεωρώ ωραιότερα στα χαρτιά είναι η πρέφα και το ουίστ (αυτό που έπαιζε ο Φιλέας Φογκ στο Γύρο του Κόσμου σε 80 Μέρες), υπό εξαφάνιση το πρώτο και άγνωστο στην Ελλάδα το δεύτερο. Και τα δύο σου δίνουν τη δυνατότητα να διαχειριστείς ένα κακό φύλλο, σε αντίθεση με το κουνκάν και το "θανάση" στα οποία αν δεν έχεις χέρι την έβαψες. Ειδικά στην πρέφα, που σημειωτέον έχει και μικρότερα ξαδέρφια, τη βίδα και το μπουρλότ, με γοητεύει και η ορολογία της, πρώτα, δεύτερα, τρίτα, σέντσα (και όχι "άχρωα", έλεος πια!), ντεμπέλης, μιζέρια, τα πουλιά, κάσα, καπίκια, γλύψιμο, η οποία δημιουργεί ένα σουρεαλιστικό διάλογο μεταξύ των παιχτών, για όποιον ακούει απ' έξω και δεν ξέρει.

Λεξικό: Ένα πολύ ωραίο παιχνίδι μπλόφας και γνώσεων ("Πως παίζεται το "λεξικό;")

Λεξικό: Ένα πολύ ωραίο παιχνίδι μπλόφας και γνώσεων

Το παιχνίδι αυτό το θεωρώ ένα από τα καλύτερα για να διασκεδάσει μια παρέα. Το έμαθα από ένα ξάδερφο (νομίζω το εφηύρε κιόλας), το Μιχάλη, και από τότε που το πρωτόπαιξα έχω γίνει φανατικός.

Ευχές "εξ" Γερμανίας

Πολύς κόσμος διστάζει να παίξει, όπως και το "Ζώα-Φυτά-Πράγματα", διότι δεν είναι σίγουρος για τα ελληνικά του. Λογικό, αφού η τηλεόραση και το διαδίκτυο έχουν ξεφτιλίσει τους γραμματικούς και συντακτικούς κανόνες της γλώσσας που μιλάμε και αυτό το καταλαβαίνουνε όλοι, όμως και εγώ δεν διεκδικώ δάφνες γραμματικού (καλά το 'πα;). Στην πραγματικότητα, τέτοιου είδους φοβίες δεν δικαιολογούνται για να παίξει κανείς "Λεξικό", γιατί το παιχνίδι, όπως θα δείτε παρακάτω, δεν απαιτεί ντε και καλά καλή γνώση της ελληνικής γλώσσας. Απαιτεί έμπνευση, χιούμορ και πονηριά.