"Συνθηματολογία V"

Συνθηματολογία

Επιστήμη παρατήρησης και αποτύπωσης

To κεφάλαιο-εξωκοινοβουλευτική Αριστερά στην Ελλάδα είναι ένα κεφάλαιο που δεν απασχολεί ιδιαίτερα όσους γράφουν ιστορία για τις δεκαετίες του '70 και του '80, όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς στη βιβλιογραφία. Στην πραγματικότητα, η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά δεν βρέθηκε ποτέ στο προσκήνιο, σε αντίθεση με αυτήν της Γερμανίας ή της Ιταλίας. Είναι μεμονωμένα τα γεγονότα όπου πραγματικά πρωταγωνίστησε, λόγω αντικειμενικών και υποκειμενικών δυσκολιών. Όμως, συμμετείχε σταθερά στους λαϊκούς αγώνες της περιόδου και συγκέντρωσε και ένα αξιόλογο ανθρώπινο δυναμικό στις γραμμές της. Και η δράση της συνεχίζεται. Θα έλεγα ότι βρίσκεται σε μια τρίτη περίοδο δραστηριοποίησης. Η πρώτη ήταν η προδικτατορική, στην Ελλάδα και στην προσφυγιά, η δεύτερη ήταν η μεταπολιτευτική (μέχρι και τη δεκαετία του '90) και η τρίτη η σημερινή. 
Η Συνθηματολογία V καταπιάνεται με την γρήγορη ακμή και παρακμή της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς κατά τη διάρκεια της δεύτερης περιόδου, και ειδικά ενός σημαντικού τμήματος της , αυτού που ασπάστηκε τη Θεωρία των Τριών Κόσμων, σε συνάρτηση με την καταιγιστική άνοδο της επιρροής του ΠαΣοΚ στην κοινωνία της εποχής. Του φαινομένου, δηλαδή, που ονομάστηκε από πολλούς πασοκισμός.

Φώτο 6. "Χαφιέδες του ΠΑΣΟΚ" (υπογραφή ΕΚΚΕ-ΜΛΚΚΕ)

"Συνθηματολογια IV"

Συνθηματολογία

Επιστήμη παρατήρησης και αποτύπωσης

 

Φώτο 5. Δύο χρόνια ΣυΡιζΑ ("η ελπίδα έρχεται"-η Αριστερά φεύγει)

Δυο χρόνια μετά την εκλογική νίκη του ΣυΡιζΑ (25 Γενάρη 2015) είναι καιρός ο σκύλος να γλύψει τις πληγές του. Ας πούμε καταρχάς και εν είδει απολογισμού ότι η θέση του ανέργου, του εργαζόμενου, του επαγγελματία χειροτέρεψε. Αλλά ήταν προγραμματισμένο να χειροτερέψει έτσι κι αλλιώς, και με τους άλλους, που υπέγραψαν τα προηγούμενα μνημόνια. Να χειροτέρευε περισσότερο όμως ή λιγότερο, πόσο τελικά; Οι  δημοσιολόγοι των ΝΔ-ΠαΣοΚ υποννοούν λιγότερο, επειδή αφενός αυτοί (λένε ότι) είναι καλύτεροι διαχειριστές και αφετέρου διότι η τρόικα θα τους έκανε το χατήρι, μια και μιλάνε την ίδια γλώσσα (ακόμα και καλύτερα αγγλικά ξέρουν) και έχουν αποδείξει τη δουλικότητά τους εδώ και δεκαετίες. Μα και ο Τσίπρας πλέον αυτό δείχνει. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι τεχνοκρατική και επίσης λέει ναι σε όλα. Όσο για το καλύτεροι διαχειριστές ας αφήσουμε τα σκάνδαλα να μιλήσουν. Άρα είναι μήπως πρόβλημα αισθητικής; Δεν αρέσει η φάτσα του Τσίπρα, του Παππά, της Γεροβασίλη, του Τσακαλώτου; Ο Φλαμπουράρης σου μοιάζει ΠαΣοΚ, αλλά δεν είναι; Δεν τους αρέσει που ο πρωθυπουργός "δεν έχει κολλήσει ένσημα"; Γελάνε και οι πέτρες με όλους αυτούς τους πολιτευτές της πασοκοδεξιάς που έχουνε σκοτωθεί στη δουλειά και στο άγχος, πριν τάχα δουλέψουν για τον ελληνικό λαό. Τους ενοχλεί το ιδεολογικό φορτίο που κουβαλάει ο ΣυΡιζΑ, είναι προφανές. Τελικά ίσως είναι ζήτημα περίπου αισθητικής.

Συνθηματολογία ΙΙΙ

Συνθηματολογία

Επιστήμη παρατήρησης και αποτύπωσης

Φώτο 4.

Φώτο 4. Επιστροφή στις ρίζες

Χμ. Πολύ γνωστό σύνθημα:"Όταν η αδικία γίνεται νόμος η αντίσταση γίνεται καθήκον". Με υπογραφή αναρχικού. Και πάνω δεξιά με μαρκαδόρο σχολιάζει κάποιος "τσσσ τι είπες τώρα!!!" Ας μιλήσουμε αρχικά για το σύνθημα με τον μαρκαδόρο. Αναμφίβολα αυτός που το έγραψε εντυπωσιάστηκε, του φάνηκε πολύ βαθύ αυτό που γράφτηκε με σπρέϋ. Και όντως είναι! Είναι παράφραση του (τελευταίου) άρθρου 35 της "Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη" την οποία συντάξανε οι Γιακωβίνοι όταν κυριάρχησαν πολιτικά, το 1793. Το άρθρο 35 λέει κατά λέξη:
"Όταν η κυβέρνηση παραβιάζει τα δικαιώματα του λαού, η εξέγερση είναι για το λαό και για κάθε τμήμα αυτού το πιο ιερό από τα δικαιώματα και το πιο απαραίτητο από τις υποχρεώσεις του" (Quand le gouvernement viole les droits du peuple, l'insurrection est, pour le peuple et pour chaque portion du peuple, le plus sacré des droits et le plus indispensable des devoirs.).

"Συνθηματολογία ΙΙ"

Συνθηματολογία

Επιστήμη παρατήρησης και αποτύπωσης

Δεύτερο μέρος της "Συνθηματολογίας" και λόγω έκτασης θα σχολιαστεί ένα μόνο σύνθημα, ή για να είμαι ακριβέστερος, μια σύνθεση συνθημάτων, αφού  αυτό που έκανε ο τύπος δεν το λες και συνθηματογράφηση. Το είχε μέσα του και το έβγαλε. Ο Χοφστάντερ λέει ότι ο παραγωγός θεωριών συνωμοσίας υποφέρει διπλά αφού βασανίζεται όχι μόνο από την πραγματικότητα, αλλά και από τις φαντασιώσεις του. Ίσως όμως και να ηρεμεί κάποιος που βλέπει τα σύνθετα κοινωνικοπολιτικά φαινόμενα τόσο απλοϊκά.
Τέλος πάντων, το θέμα δεν είναι αυτός που το γράφει, αλλά τι γράφει. Αυτό αναλύουμε παρακάτω.