Τι έγινε στη Δουνκέρκη (και τι δείχνει στη "Δουνκέρκη");

Δουνκέρκη: Η ιστορία και η ταινία

Η Εκκένωση της Δουνκέρκης στην επίσημη ιστορία ταυτίζεται με τη γνωστή νιτσεϊκή ρήση "ό,τι δεν με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατό". Είναι η καταστροφή που αποφεύχθηκε-ή σωστότερα δεν έγινε ολική και έτσι επιβίωσε η Αγγλία. Παρουσιάζεται από πολλούς ιστορικούς σαν η ήττα που έγινε νίκη, και μάλιστα  την ίδια κιόλας μέρα που ολοκληρώθηκε η διαφυγή περίπου 300.000 στρατιωτών απ' τη Δουνκέρκη στο Ντόβερ της Μεγάλης Βρετανίας. Δηλαδή, όχι εκ των υστέρων. Αυτό είναι και το θέμα (αλλά και η αίσθηση) που αποκομίζεται στην ομώνυμη ταινία του Άγγλου σκηνοθέτη Κρίστοφερ Νόλαν.

Ένα έξυπνο...Human Resourse Management

Το έξυπνο...Human Resourse Management που κέρδισε μια μάχη

Προπαγανδιστική αφίσα των Γιαπωνέζων

Μετά το βομβαρδισμό του Πέρλ Χάρμπορ στις 7 Δεκέμβρη του 1941, ξεκίνησε σαν ορμητικός χείμαρρος η ιαπωνική προέλαση σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Ειρηνικού ωκεανού, καταλαμβάνοντας μία-μια τις αποικίες που διατηρούσαν στην περιοχή οι ανταγωνίστριες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις: Χονγκ Κόνγκ, Σιγκαπούρη, Μαλαισία, Μπούρμα (Βρετανική Αυτοκρατορία), Φιλιππίνες (ΗΠΑ), Ινδονησία (Ολλανδία), Ινδοκίνα (Γαλλία). Παράλληλα συνεχίστηκε η επίθεση για την κατάληψη της υπόλοιπης Κίνας. Μέσα σε μόνο τέσσερις μήνες και με μεγάλη οικονομία σε πόρους και δυνάμεις, όλος ο κεντρικός και δυτικός ωκεανός ήταν πλέον στα χέρια των Γιαπωνέζων. Την περισσότερη αντίσταση τη συνάντησαν στις Φιλιππίνες, ενώ στις υπόλοιπες κατακτήσεις τους καθοριστικός παράγοντας επιτυχίας αποτέλεσε το γεγονός ότι οι μητροπόλεις δεν μπορούσαν να διαθέσουν στρατεύματα προς ενίσχυση των μικρών φρουρών που διατηρούσαν εκεί, διότι είτε είχαν καταληφτεί από τη ναζιστική Γερμανία (Γαλλία, Ολλανδία), είτε αντιμετώπιζαν φοβερές δυσκολίες στην Ευρώπη (Βρετανική Αυτοκρατορία). Απέμενε η Αυστραλία.

H Λουντμίλα Παβλισένκο πάει στην Αμερική

H Λουντμίλα Παβλισένκο, η "Πρώτη Κυρία" του Μετώπου.

Η Παβλισένκο ανάμεσα σε θαυμαστές της

Η Λουντμίλα Παβλισένκο ήταν η φονικότερη ελεύθερη σκοπεύτρια του Ερυθρού Στρατού κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκτέλεσε 309 Γερμανούς, εκ των οποίων οι 100 ήταν αξιωματικοί και οι 36 ήταν ελεύθεροι σκοπευτές, δηλαδή κέρδισε και τριανταέξι μονομαχίες, γεγονός που την καθιστά την σημαντικότερη πολεμίστρια του πολέμου παγκοσμίως. Λόγω του αυστηρού σοβιετικού συστήματος καταγραφής τέτοιων επιτυχιών, που απαιτεί επιβεβαίωση και από τρίτο παρατηρητή (ένας ο σκοπευτής, δεύτερος ο βοηθός), εκτιμάται ότι τελικά η Παβλισένκο σκότωσε πάνω από 500 αντιπάλους, πρακτικά ένα ολόκληρο τάγμα, και γι αυτό-εκτός των άλλων-έλαβε και το ανώτατο παράσημο: της ηρωΐδας της Σοβιετικής Ένωσης. Προήχθη σε ταγματαρχίνα, αν και μετά τον πόλεμο συνέχισε τις σπουδές της στην Ιστορία στο πανεπιστήμιο του Κιέβου.

"ΟΧΙ" ή μήπως "Alors c'est la guerre";

"ΟΧΙ" ή μήπως "Alors c'est la guerre";

Μια λεπτομέρεια του τελεσιγράφου που επέδωσε ο Ιταλός πρέσβης Εμμανουέλε Γκράτσι στο δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά δεν έχει αξιολογηθεί όσο θα έπρεπε γιατί-προφανώς-χαλάει τον μύθο που διδάσκει η επίσημη ιστορία. Η ιστορία είναι ενδιαφέρουσα, γνωστή σε πολλούς. Το τελεσίγραφο παραδόθηκε χέρι με χέρι στον Μεταξά στις τρεις τα ξημερώματα της 27ης προς 28ης Οκτωβρίου του 1940 και ανακοίνωνε ουσιαστικά την ιταλική επίθεση στις έξι τα ξημερώματα της ίδιας μέρας, δηλαδή τρεις ώρες μετά.

Το κείμενο έλεγε τα εξής:

 Η ουδετερότης της Ελλάδος απέβη ολονέν και περισσότερον απλώς και καθαρώς φαινομενική. Η ευθύνη δια την κατάστασιν ταύτην πίπτει πρωτίστως επί της Αγγλίας και επί της προθέσεώς της όπως περιπλέκη πάντοτε άλλας χώρας εις τον πόλεμον.

Η Ιταλική Κυβέρνησις θεωρεί έκδηλον ότι η πολιτική της Ελληνικής Κυβερνήσεως έτεινε και τείνει να μεταβάλη το ελληνικόν έδαφος, ή τουλάχιστον να επιτρέψη όπως το ελληνικόν έδαφος μεταβληθή εις βάσιν πολεμικής δράσεως εναντίον της Ιταλίας. Τούτο δεν θα ηδύνατο να οδηγήση ή εις μίαν ένοπλον ρήξιν μεταξύ της Ιταλίας και της Ελλάδος, ρήξιν την οποίαν η Ιταλική Κυβέρνησις έχει πάσαν πρόθεσιν να αποφύγη. 

Όθεν, η Ιταλική Κυβέρνησις κατέληξεν εις την απόφασιν να ζητήση από την Ελληνικήν Κυβέρνησιν -ως εγγύησιν δια την ουδετερότητα της Ελλάδος και ως εγγύησιν δια την ασφάλειαν της Ιταλίας- το δικαίωμα να καταλάβη δια των ενόπλων αυτής δυνάμεων, δια την διάρκειαν της σημερινής προς την Αγγλίαν ρήξεως, ωρισμένα στρατηγικά σημεία του ελληνικού εδάφους.

Το Αεροπορικό Μουσείο Βελιγραδίου (μέρος Ι)

Το Αεροπορικό Μουσείο του Βελιγραδίου

Η σύγχρονη πολιτική ιστορία της Γιουγκοσλαβίας μέσα από τα εκθέματα 

(Μέρος Ι)

Στο διεθνές αεροδρόμιο "Νικόλα Τέζλα" του Βελιγραδίου βρίσκεται το αεροπορικό μουσείο της Σερβίας. Πρόκειται για ένα μουσείο πλούσιο από εκθέματα, από αεροπλάνα και ελικόπτερα μέχρι πυραύλους, τα οποία-άθελά τους- αφηγούνται μια ιστορία: τη σύγχρονη-αλλοπρόσαλλη να πω;-μεταπολεμική ιστορία του κράτους που ονομάστηκε Λαϊκή Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας, μέχρι τη διάλυσή της το 1990. Μέσα και έξω από ένα ενδιαφέρον, από αρχιτεκτονικής άποψης, κτήριο έχουν συγκεντρωθεί ιπτάμενες μηχανές κατασκευασμένες σε διάφορες χώρες, τη Γιουγκοσλαβία, τις ΗΠΑ, τη Σοβιετική Ένωση, την Αγγλία, τη (χιτλερική) Γερμανία, τη Γαλλία, τις χώρες δηλαδή από τις οποίες η Γιουγκοσλαβία προμηθεύτηκε υλικό, ανάλογα με την τοποθέτηση της χώρας μέσα σε έναν μεταβαλλόμενο διεθνή πολιτικό συσχετισμό . Η παρουσίαση κάποιων από τα εκθέματα αποσκοπεί να μιλήσει ακριβώς για την πολιτική αυτή.

Συνέντευξη στον Φρήντριχ Φον Πάουλους ("Τι (δεν) είπε ο Φον Πάουλους;")

Συνέντευξη στον Φρήντριχ Φον Πάουλους

Με αφορμή την συμπλήρωση 73 χρόνων από τη Μάχη του Στάλινγκραντ, το σημείο καμπής του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, δημοσιεύω τη (φανταστική) συνέντευξη που έδωσε ο ηττημένος στρατάρχης των Γερμανών, ο Φρήντριχ Φον Πάουλους, μετά την απελευθέρωσή του από τη φυλακή και την επιστροφή του στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας το 1953.

Γιατί στον Φον Πάουλους; Διότι πρωταγωνίστησε στην επική αναμέτρηση, ειδικά με την απόφασή του να παραδοθεί και όχι να αυτοκτονήσει (όπως του ζήτησε ο Χίτλερ) και διότι σχεδόν αμέσως μετά κατήγγειλε το χιτλερικό καθεστώς. Κατέθεσε δε ως μάρτυρας κατηγορίας στη Νυρεμβέργη για τα φρικιαστικά εγκλήματα που διέπραξε το ναζιστικό καθεστώς στη Σοβιετική Ένωση. Μη έχοντας πια τίποτα να χάσει, τα δυο του παιδιά σκοτώθηκαν στον πόλεμο και η γυναίκα του πέθανε πριν γυρίσει, ο Φον Πάουλους εξηγεί με την δική του οπτική τα γεγονότα. Μιλάει για όλα τα γεγονότα στα οποία πήρε μέρος: Την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, τη Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών, το Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ, την εκκένωση της Δουνκέρκης, το Άφρικα Κόρπς, την επιχείρηση Μπαρμπαρόσσα, τη Μάχη του Στάλινγκραντ. Τα αποσπάσματα του ημερολογίου του Ταράμπριν είναι αληθινά.