"Συνθηματολογία V"

Συνθηματολογία

Επιστήμη παρατήρησης και αποτύπωσης

To κεφάλαιο-εξωκοινοβουλευτική Αριστερά στην Ελλάδα είναι ένα κεφάλαιο που δεν απασχολεί ιδιαίτερα όσους γράφουν ιστορία για τις δεκαετίες του '70 και του '80, όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς στη βιβλιογραφία. Στην πραγματικότητα, η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά δεν βρέθηκε ποτέ στο προσκήνιο, σε αντίθεση με αυτήν της Γερμανίας ή της Ιταλίας. Είναι μεμονωμένα τα γεγονότα όπου πραγματικά πρωταγωνίστησε, λόγω αντικειμενικών και υποκειμενικών δυσκολιών. Όμως, συμμετείχε σταθερά στους λαϊκούς αγώνες της περιόδου και συγκέντρωσε και ένα αξιόλογο ανθρώπινο δυναμικό στις γραμμές της. Και η δράση της συνεχίζεται. Θα έλεγα ότι βρίσκεται σε μια τρίτη περίοδο δραστηριοποίησης. Η πρώτη ήταν η προδικτατορική, στην Ελλάδα και στην προσφυγιά, η δεύτερη ήταν η μεταπολιτευτική (μέχρι και τη δεκαετία του '90) και η τρίτη η σημερινή. 
Η Συνθηματολογία V καταπιάνεται με την γρήγορη ακμή και παρακμή της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς κατά τη διάρκεια της δεύτερης περιόδου, και ειδικά ενός σημαντικού τμήματος της , αυτού που ασπάστηκε τη Θεωρία των Τριών Κόσμων, σε συνάρτηση με την καταιγιστική άνοδο της επιρροής του ΠαΣοΚ στην κοινωνία της εποχής. Του φαινομένου, δηλαδή, που ονομάστηκε από πολλούς πασοκισμός.

Φώτο 6. "Χαφιέδες του ΠΑΣΟΚ" (υπογραφή ΕΚΚΕ-ΜΛΚΚΕ)

Ο σ. Γρηγόρης Κωνσταντόπουλος με δυο λόγια

Ο σ. Γρηγόρης Κωνσταντόπουλος (1945-2017) με δυο λόγια

Ο Γρηγόρης Κωνσταντόπουλος ήταν ο κομμουνιστής που όλες οι οργανώσεις θα ήθελαν να έχουν στις γραμμές τους. Απλός, λαϊκός, καταρτισμένος, έξυπνος, με ήθος και απλή γλώσσα. Εξηγούσε τα πιο δύσκολα πράγματα με τον πιο απλό τρόπο, επιστρατεύοντας και το χιούμορ, όταν έβλεπε τον συνομιλητή του να υποστηρίζει θεωρίες περίεργες, ρεφορμιστικές, μικροαστικές. Δεν είχε πάντα όρεξη για κουβέντα, αλλά υπήρχε ένα κολπάκι για να ξεκινήσει να μιλάει, ή να πεις κάτι εξωφρενικό που είπε κάποιος (ή εσύ!) ή να τον τσιγκλίσεις με διεθνή θέματα του κινήματος. Τα εξηγούσε όλα και πάντα με ένα πονηρό χαμόγελο ικανοποίησης.

Δίδασκε ήθος. Γι αυτόν προείχε η ενότητα για τη λαϊκή υπόθεση, μακριά από τερτίπια και μαγαζακισμούς. Δίδασκε πολιτική. όχι μόνο με το παράδειγμά συνέπειας του για μια ολόκληρη ζωή, αλλά και με τα λόγια του, ερμηνεύοντας με τον πιο απλό τρόπο τις αντιθέσεις, σαν να σου έδινε το κλειδί να κατανοήσεις αυτά που μπουρδούκλωνε η πραγματικότητα. Ευτυχώς δεν ήταν ο μόνος. Ήταν όμως ξεχωριστός. Και στην πολιτική έχει τεράστια σημασία να βάζεις σε μια τάξη τις ιδέες σου και να μη λες έτσι τη μια και αλλιώς την άλλη.