Τα σατιρικά των εκλογών

Σατιρικά των εκλογών 2019

(πολιτικοσατιρικές μικροϊστορίες)

Φόβος και ντελίριο στο Ελλάς Βέγκας

"Και τώρα τί για τον ΣυΡιζΑ;"

Σημειώσεις για τη φυσιογνωμία του ΣυΡιζΑ σήμερα

Δεν χωράει άλλους!

Κατ' αναλογία με τον όρο «γαλάζια πολυκατοικία» που επινόησε ο Καρατζαφέρης, ο ΣυΡιζΑ μπορεί να παρομοιαστεί με ένα διαμέρισμα-στην αντίστοιχη πολυκατοικία-που ξαφνικά γέμισε κόσμο. Αντί λοιπόν οι ιδιοκτήτες του να το επεκτείνουν, του άλλαξαν διαρρύθμιση για να βολευτούν όλοι και κυρίως τα μικρομεσαία στρώματα που προήλθαν από το ΠαΣοΚ. Οι νέοι επισκέπτες όμως παραμένουν επισκέπτες. Αυτό είναι ένα κρίσιμο στοιχείο για το μέλλον του, σοσιαλδημοκρατικού πλέον, κόμματος μετά την ήττα (που πρόκειται να συμβεί) στις εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019.

Είναι τόσο ακατανόητη η παρουσία του Θεοδωράκη στη συγκέντρωση του Συντάγματος;

Η αντιφατική εικόνα του (πολιτικού) Μίκη Θεοδωράκη

Ο Μίκης Θεοδωράκης ενσαρκώνει μια μεγάλη αντίφαση που δεν γίνεται εύκολα κατανοητή σε όποιον έχει φτιάξει μια ιδεατή εικόνα για εκείνον • ή σε όποιον δεν έχει παρακολουθήσει όλη την πολιτική του διαδρομή ή, για να το πάω και πιο πέρα, σε όποιον δεν έχει επεξεργαστεί όλες τις αλλαγές και μεταλλάξεις στην πολιτική  της επίσημης ελληνικής Αριστεράς-στην οποία ο Θεοδωράκης ακόμα και σήμερα έχει αναφορά-από τη δεκαετία του ’50 μέχρι σήμερα. Και για αυτό το λόγο ένας προοδευτικός άνθρωπος απογοητεύεται από το εξαιρετικά διχαστικό λογύδριο που έβγαλε στη συγκέντρωση της Αθήνας για το Μακεδονικό. Μεταξύ των άλλων, μίλησε για «εθνομηδενισμό» και «φασισμό με αριστερό πρόσημο», λεξιλόγιο που ανήκει ξεκάθαρα στον πολιτικό χώρο από τη Δεξιά και παραπέρα. Είπε όμως και «είμαι διεθνιστής». Αντίφαση; Όμως η πορεία του δεν μπορεί να χαραχτεί σε μια ευθεία γραμμή, τάση που έχουμε πολλοί όταν αναφερόμαστε σε "προσωπικότητες". Έτσι οι παρεκκλίσεις φαντάζουν ακατανόητες. Η κάθε "προσωπικότητα" λοιπόν πρέπει να μπαίνει απαραίτητα στα πλαίσια που την ανέδειξαν και τη συντηρούν ως τέτοια.

Και τώρα τί για το ΠαΣοΚ;

Το ΠαΣοΚ σε μετάβαση

Νέα και παλιά υλικά αμφίβολης ποιότητας

Αυτό που επαναλάμβαναν τα στελέχη του ΠαΣοΚ μετά και τον δεύτερο γύρο των εσωκομματικών (ουσιαστικά) εκλογών τους ήταν μια παραλλαγή του γνωστού "κουφάλα νεκροθάφτη δεν ξοφλήσαμε ακόμα". Το ΠαΣοΚ είναι εδώ, όχι βεβαίως δυνατό, αλλά εδώ σίγουρα. Και με κάποιες προοπτικές. Ως προς το ποιες είναι αυτές, θα δείξει.

PASOK F.C.

PASOK F.C.

(Σχόλιο)

Αυτήν την στιγμή η "Δημοκρατική Συμπαράταξη" θυμίζει μια ποδοσφαιρική ομάδα στις αρχές του καλοκαιριού: να κάνουμε μεταγραφές. Να πάρουμε παιχτάκια να βγει η χρονιά. Πριν κλείσουν προπονητή, η διοίκηση (ΠαΣοΚ) παίρνει αβέρτα ό,τι κυκλοφορεί ελεύθερο στην αγορά, για όλες τις θέσεις. Παίρνει κεντρώους, κεντροδεξιούς, κεντροαριστερούς εξτρέμ, κεντροαριστερούς που συγκλίνουν στο κέντρο, αμυντικούς και, εσχάτως, ο "πρόεδρας" (η πρόεδρος για την ακρίβεια) βρίσκεται μπροστά στη συμφωνία με βετεράνο γκολτζή επιθετικό, που έβαζε στα ντουζένια του δέκα-δώδεκα γκολ στη σαιζόν (τα πέντε με πέναλντυ), τον Σταύρο Θεοδωράκη. Μπορεί να μην έχει την σπιρτάδα του παρελθόντος-αυτό οι οπαδοί το ξέρουν-όμως μπορεί να ξεσηκώσει με τις ενέργειές του στα ΜΜΕ τον κόσμο.

"Ποιo ήταν το πρώτο Survivor;" (το Πείραμα του Μουζαφέρ Σερίφ)

Το πρώτο Survivor

Το πείραμα του Μουζαφέρ Σερίφ

Εισαγωγή

Το 1954 ο Τουρκοαμερικάνος κοινωνικός ψυχολόγος Μουζαφέρ Σερίφ εκτέλεσε ένα πολύ ενδιαφέρον πείραμα πάνω στην συμπεριφορά μιας ομάδας ανθρώπων όταν αυτή ανταγωνίζεται μια άλλη και πόσο  η συμπεριφορά αυτή μεταβάλλεται όταν οι συνθήκες ανταγωνισμού αλλάζουν ή εξαφανίζονται. Τα συμπεράσματα που έβγαλε από αυτό το πείραμα τον οδήγησαν να διατυπώσει λίγα χρόνια μετά τη Θεωρία της Ρεαλιστικής Σύγκρουσης, η οποία είναι πολύ χρήσιμη για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Άλλωστε το πείραμα πραγματοποιήθηκε σε παιδιά. Τα πειράματα κοινωνικής ψυχολογίας, σαν του Σερίφ, μεταπολεμικά γνώρισαν μια έκρηξη. Το συγκεκριμένο είναι από τα πιο ενδιαφέροντα, επίκαιρο σήμερα, διότι σχεδόν απαράλλαχτο καθήλωσε χιλιάδες τηλεθεατές πρόσφατα στην ελληνική τηλεόραση.

Γιατί μας την λέει έτσι ο Ντάισελμπλουμ;

Πλακίτσα-πλακίτσα, αλλά τα συμπεράσματα-συμπεράσματα

Σοσιαλιζμός

«Κατά τη διάρκεια της κρίσης του ευρώ, οι χώρες του βορρά είχαν δείξει αλληλεγγύη προς τις χώρες που είχαν επηρεαστεί από την κρίση. Ως σοσιαλδημοκράτης προσδίδω εξαιρετική σημασία στην αλληλεγγύη. (Ομως) υπάρχουν και υποχρεώσεις. Δεν μπορείς να δαπανάς όλα τα χρήματα σε ποτά και σε γυναίκες και μετά να ζητάς βοήθεια».

"Συνθηματολογια IV"

Συνθηματολογία

Επιστήμη παρατήρησης και αποτύπωσης

 

Φώτο 5. Δύο χρόνια ΣυΡιζΑ ("η ελπίδα έρχεται"-η Αριστερά φεύγει)

Δυο χρόνια μετά την εκλογική νίκη του ΣυΡιζΑ (25 Γενάρη 2015) είναι καιρός ο σκύλος να γλύψει τις πληγές του. Ας πούμε καταρχάς και εν είδει απολογισμού ότι η θέση του ανέργου, του εργαζόμενου, του επαγγελματία χειροτέρεψε. Αλλά ήταν προγραμματισμένο να χειροτερέψει έτσι κι αλλιώς, και με τους άλλους, που υπέγραψαν τα προηγούμενα μνημόνια. Να χειροτέρευε περισσότερο όμως ή λιγότερο, πόσο τελικά; Οι  δημοσιολόγοι των ΝΔ-ΠαΣοΚ υποννοούν λιγότερο, επειδή αφενός αυτοί (λένε ότι) είναι καλύτεροι διαχειριστές και αφετέρου διότι η τρόικα θα τους έκανε το χατήρι, μια και μιλάνε την ίδια γλώσσα (ακόμα και καλύτερα αγγλικά ξέρουν) και έχουν αποδείξει τη δουλικότητά τους εδώ και δεκαετίες. Μα και ο Τσίπρας πλέον αυτό δείχνει. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι τεχνοκρατική και επίσης λέει ναι σε όλα. Όσο για το καλύτεροι διαχειριστές ας αφήσουμε τα σκάνδαλα να μιλήσουν. Άρα είναι μήπως πρόβλημα αισθητικής; Δεν αρέσει η φάτσα του Τσίπρα, του Παππά, της Γεροβασίλη, του Τσακαλώτου; Ο Φλαμπουράρης σου μοιάζει ΠαΣοΚ, αλλά δεν είναι; Δεν τους αρέσει που ο πρωθυπουργός "δεν έχει κολλήσει ένσημα"; Γελάνε και οι πέτρες με όλους αυτούς τους πολιτευτές της πασοκοδεξιάς που έχουνε σκοτωθεί στη δουλειά και στο άγχος, πριν τάχα δουλέψουν για τον ελληνικό λαό. Τους ενοχλεί το ιδεολογικό φορτίο που κουβαλάει ο ΣυΡιζΑ, είναι προφανές. Τελικά ίσως είναι ζήτημα περίπου αισθητικής.

Ο σ. Γρηγόρης Κωνσταντόπουλος με δυο λόγια

Ο σ. Γρηγόρης Κωνσταντόπουλος (1945-2017) με δυο λόγια

Ο Γρηγόρης Κωνσταντόπουλος ήταν ο κομμουνιστής που όλες οι οργανώσεις θα ήθελαν να έχουν στις γραμμές τους. Απλός, λαϊκός, καταρτισμένος, έξυπνος, με ήθος και απλή γλώσσα. Εξηγούσε τα πιο δύσκολα πράγματα με τον πιο απλό τρόπο, επιστρατεύοντας και το χιούμορ, όταν έβλεπε τον συνομιλητή του να υποστηρίζει θεωρίες περίεργες, ρεφορμιστικές, μικροαστικές. Δεν είχε πάντα όρεξη για κουβέντα, αλλά υπήρχε ένα κολπάκι για να ξεκινήσει να μιλάει, ή να πεις κάτι εξωφρενικό που είπε κάποιος (ή εσύ!) ή να τον τσιγκλίσεις με διεθνή θέματα του κινήματος. Τα εξηγούσε όλα και πάντα με ένα πονηρό χαμόγελο ικανοποίησης.

Δίδασκε ήθος. Γι αυτόν προείχε η ενότητα για τη λαϊκή υπόθεση, μακριά από τερτίπια και μαγαζακισμούς. Δίδασκε πολιτική. όχι μόνο με το παράδειγμά συνέπειας του για μια ολόκληρη ζωή, αλλά και με τα λόγια του, ερμηνεύοντας με τον πιο απλό τρόπο τις αντιθέσεις, σαν να σου έδινε το κλειδί να κατανοήσεις αυτά που μπουρδούκλωνε η πραγματικότητα. Ευτυχώς δεν ήταν ο μόνος. Ήταν όμως ξεχωριστός. Και στην πολιτική έχει τεράστια σημασία να βάζεις σε μια τάξη τις ιδέες σου και να μη λες έτσι τη μια και αλλιώς την άλλη.

"Black Friday εδώ και στην Αγγλία"

"Μπλακ Φράιντέυ" εδώ και στην Αγγλία

Μπλακ Φράιντέυ σε πολυκατάστημα του Λονδίνου

Όποτε ακούς ιστορίες Εγγλέζων για τις απεργίες επί Θάτσερ σε πιάνει δέος. Ας πούμε συνοπτικά: ορισμένες απεργίες κράτησαν πάνω από ένα χρόνο. Πως ζούσαν έναν ολόκληρο χρόνο οι απεργοί και οι οικογένειές τους; Η απάντηση είναι προφανής και γνωστή άλλωστε, έχουν γίνει και ταινίες γι΄αυτό: τους ζούσε η γειτονιά τους δίνοντάς τους φαΐ και λεφτά. Ένας Σκωτσέζος που δούλευε στα ναυπηγεία του ποταμού Κλάιντ της Γλασκώβης μου έλεγε ότι μετά τα ποδοσφαιρικά ματς (αυτός ήταν Σέλτικ) αντιπροσωπείες απεργών κάνανε εράνους στην έξοδο των γηπέδων και μαζεύανε έναν σκασμό λεφτά. Όλοι δίνανε.

Ντόναλντ Τραμπ: πως βγήκε;

Ντόναλντ Τραμπ: Βγήκε πρόεδρος της Αμερικής και όχι...σερίφης της τάδε κομητείας του Γουινσκόνσιν

Βγήκε λοιπόν ο Ντοναλντ Τραμπ. Έχασε η Χίλλαρυ Κλίντον, αν και πήρε 600.000 ψήφους παραπάνω. Αυτό είναι ένα γεγονός που πρέπει να το σκεφτεί αυτός που καταρχήν λέει ότι η Αμερική είναι μια σύγχρονη δημοκρατία. Το εκλογικό της σύστημα είναι πλειοψηφικό για την συντριπτική πλειοψηφία των Πολιτειών της, άρα καλπονοθευτικό. Και είναι φαινομενικά οξύμωρο, διότι δυο κόμματα μόνο αναμετρούνται ουσιαστικά, με παρόμοια ιδεολογία. Στην Ελλάδα για παράδειγμα, η χρήση του πλειοψηφικού ήταν για να υποεκπροσωπηθεί στο κοινοβούλιο η νόμιμη Αριστερά. Στην Αμερική, οι εκλογές είναι ένα υπερβολικά κλειστό παιχνίδι, περίπλοκο με εκλέκτορες κλπ, χωρίς άλλους παίχτες. Και η αποχή είναι τεράστια.

"Τουρκία: ένα αδύναμο πραξικόπημα"

Τουρκία: Το αδύναμο πραξικόπημα.

Σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσε στην Ελλάδα η είδηση για την απόπειρα πραξικοπήματος στην Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα χθες το βράδυ. Η Τουρκία, παρά την πληροφόρηση που υπάρχει, παραμένει μια μυστηριώδης χώρα για τους περισσότερους Έλληνες, οι οποίοι εδώ και δεκαετίες γαλουχούνται με στρεβλά στερεότυπα για τη γείτονα και την πολιτική κατάσταση. Ενδεικτικές είναι οι αρλούμπες του στυλ "αυτοί πάντα σε κλίμα ομοψυχίας αντιμετωπίζουν τα εθνικά θέματα" (σε αντίθεση εννοούν με τους Έλληνες πολιτικούς)," οι Τούρκοι όποτε θέλουν κάτι το παίρνουν", "ο στρατός πάντα είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού", και άλλα πολλά. Στην πραγματικότητα, στην Τουρκία επικρατεί μια πολύ περίπλοκη πολιτική πραγματικότητα σύνθεσης αρκετών παραμέτρων, διεθνών και εσωτερικών.

Το χθεσινό πραξικόπημα αποκάλυψε ξαφνικά-και βίαια- τη βαθιά σύγκρουση που μαίνεται στο εσωτερικό της χώρας, παράλληλα με τον κουρδικό αγώνα, σε άμεση σχέση με αυτόν, αλλά με επίκεντρο τις εξελίξεις στη Συρία. Ουσιαστικά σχετίζεται με την επαναδιατύπωση της διεθνούς θέσης της Τουρκίας, όπως επιχειρείται τα τελευταία χρόνια από την κυβέρνηση του Ταγίπ Ερντογκάν. Είναι μια σύγκρουση σε τρία επίπεδα, μεταξύ της τουρκικής ολιγαρχίας και του τουρκικού και κουρδικού λαού, είναι επίσης όμως μια σύγκρουση μεταξύ μερίδων της ίδιας της ολιγαρχίας, αυτή που βαφτίστηκε από τους διεθνείς αναλυτές "κόντρα κοσμικών-ισλαμιστών". Είναι, τέλος, μια σύγκρουση που αντανακλά τους ενδο-ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην περιοχή και τον ρόλο που (θέλει να) παίζει η Τουρκία. Τα γεγονότα δείξανε ότι αυτή η κόντρα είναι τόσο οξυμένη που μπορεί να πάρει και τα χαρακτηριστικά ένοπλης σύγκρουσης. Το κεντρικό πρόσωπο αυτής δεν είναι άλλος από τον Ερντογκάν.

"Απλή αναλογική: ιστορικό χρέος ή αντιπερισπασμός;"

Εκλογικό νόμο έχω, τι άλλο θέλετε!

Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε η κουβέντα για τον εκλογικό νόμο. Μια ευκαιρία για την κυβέρνηση να πουλήσει λίγο αριστεροσύνη, μέσα στην καταιγίδα αντιλαϊκής πολιτικής, ώστε να δικαιολογήσει τον τίτλο της "αριστερής κυβέρνησης", νομοθετώντας, όχι για τα καθημερινά προβλήματα του κόσμου, όπως της ζητήθηκε από ένα σημαντικό κομμάτι του ελληνικού λαού το Γενάρη του 2015, και σε κάποιο βαθμό και τον Σεπτέμβρη, αλλά για ένα ζήτημα που έχει γίνει βέβαια πολύς λόγος στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες, και που όμως βρίσκεται εκτός επικαιρότητας σήμερα. Η απλή αναλογική. Η...σχεδόν απλή αναλογική, αν κρίνουμε από τις προθέσεις της κυβέρνησης.

"Βρετανικό Δημοψήφισμα: Πότε, τι, πως και γιατί."

Βρετανικό Δημοψήφισμα: Τι, πότε, πως και γιατί.

Το αυριανό βρετανικό δημοψήφισμα της 23ης Ιούνη 2016 αποτελεί αναμφίβολα ένα σημαντικό πολιτικό γεγονός και δεν είναι τυχαίος ο χρόνος που αφιερώνεται στα ΜΜΕ παγκοσμίως για την ανάλυσή του. Όμως ποιά ανάλυση; Οι περισσότερες αποτελούν μια πλειοδοσία των συνεπειών ενός «μπρέξιτ» στο ΑΕΠ, στο εμπορικό ισοζύγιο, στην στερλίνα, κατά πως το αντιλαμβάνεται ένας γραφειοκράτης οικονομολόγος, και είναι προφανής η σκοπιμότητά τους. Οι υπόλοιπες απομονώνουν τον ξενοφοβικό, ρατσιστικό λόγο του Νάιτζελ Φάρατζ, ορισμένες-λιγότερες-κάτι ψελλίζουν για τη Γερμανία και την κατάσταση που επικρατεί στην Ευρώπη, ενώ υπάρχουν και αυτές που βλέπουν απλά ένα κερδοσκοπικό παιχνίδι του βρετανικού χρηματιστηρίου. Η κάθε μια χωριστά συσκοτίζει, παρά προσεγγίζει, την πολιτική ουσία του πράγματος, η οποία είναι σύνθεση πολλών παραμέτρων, όπως θα δούμε, όχι όμως και της ίδιας βαρύτητας.

Οι πολιτικοί ελιγμοί που οδήγησαν στο δημοψήφισμα

Το δημοψήφισμα ξεκίνησε ως προεκλογική διακήρυξη του Τζέημς Κάμερον ενόψει των εκλογών του Μαΐου του 2015. Το αγγλικό κεφάλαιο βλέποντας τους Γερμανούς να έχουν πλέον αποκτήσει τον πρώτο λόγο στην οικονομική και πολιτική λειτουργία της Ευρώπης, αποφάσισε να επαναδιαπραγματευτεί τη σχέση του με την ΕΕ με δυο ενέργειες: Τη διαπραγμάτευση για την επίτευξη μιας χωριστής συμφωνίας που θα ρυθμίζει τις οικονομικές και πολιτικές σχέσεις μεταξύ ΕΕ και Βρετανίας και στη συνέχεια τη διενέργεια αργότερα δημοψηφίσματος για την παραμονή ή όχι της χώρας στην ΕΕ, εν είδει επικύρωσης της συμφωνίας από τον αγγλικό λαό, αλλά στην πραγματικότητα ως ύστατος εκβιασμός στην περίπτωση που η συμφωνία δεν κατέληγε ευνοϊκά.

Υπόθεση Πέπε ("Γιατί δεν αποβλήθηκε ο Πέπε;")

 Υπόθεση Πέπε

Ητανε στραβό το κλίμα τό' φαγε κι ο γάιδαρος

Έβλεπα τον τελικό του Τσάμπιονς Ληγκ μεταξύ της Ρεάλ Μαδρίτης και της Ατλέτικο Μαδρίτης και παρατήρησα αυτό που παρατηρήσανε όλοι όσοι είδαν το ματς: τα καραγκιοζιλίκια του Πέπε, του αμυντικού της Ρεάλ ο οποίος, σε δυο περιπτώσεις που κάποιος αντίπαλος τού ακούμπησε το πρόσωπο, άρχιζε να σφαδάζει σαν να του ρίξανε μπουνιά. Ο διαιτητής έπρεπε να τον αποβάλλει. Γιατί είναι απατεώνας. Νομίζω δεν διαφωνεί κανείς σ' αυτό, όποιον κλέβει σε ένα παιχνίδι τον διώχνουμε. Όμως, αν και στις δυο περιπτώσεις κατάλαβε το "θέατρο", αυτός του χαρίστηκε τελικά, προφανώς διότι φορούσε τη φανέλα του μεγαλύτερου ποδοσφαιρικού συλλόγου του κόσμου. Βέβαια, αν απέβαλλε αυτούς που δήθεν τον χτύπησαν, δηλαδή δεν καταλάβαινε την απάτη, θα είχε γίνει ρεζίλι των σκυλιών. Οι αθλητικογράφοι έχουν μια έκφραση γι' αυτό, "σεβάστηκε τη φανέλλα του Πέπε", με ό,τι προεκτάσεις έχει η λέξη "σεβάστηκε".

Ανακαίνιση διαμερίσματος "γαλάζιας πολυκατοικίας" ("Πόσα διαμερίσματα έχει η Γαλάζια Πολυκατοικία;")

Ανακαίνιση διαμερίσματος "γαλάζιας πολυκατοικίας"

Τα κόμματα της ελληνικής ακροδεξιάς ανοίγουνε σαν τις καφετέριες. Έτσι και ο Καρατζαφέρης πότε έκλεισε το παλιό και πότε άνοιξε το καινούργιο του κόμμα, κανείς δεν κατάλαβε! Το ΛάΟΣ υποτίθεται μέχρι τώρα είχε "εκλεγμένα" όργανα, στελέχη, εφημερίδα κλπ. Σβου μονοκοπανιά! Δηλαδή όχι ακριβώς, το ΛάΟΣ λέει θα είναι μια "συνιστώσα" του νέου κόμματος που ονομάστηκε "Εθνική Ενότητα". Η άλλη συνιστώσα είναι για την ώρα...ο Μπαλτάκος.

Σχόλιο: "Επίσκεψη Ομπάμα στην Κούβα"

Σχόλιο: Επίσκεψη Ομπάμα στην Κούβα

Λαγοί και Κότες ("Η δίκη διακόπηκε, το πρωτάθλημα;")

"Λαγοί" και "Κότες"

Στα ποδοσφαιρικά νέα της ημέρας, σήμερα γίνεται το ντέρμπυ Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού. Δεν υπάρχει βαθμολογικό ενδιαφέρον, δεν προβλέπεται να γίνουν επεισόδια στον αγωνιστικό χώρο, γιατί το κλίμα είναι βαρύ, και όποιος φάει την τριάρα του θα είναι στενοχωρημένος αύριο.
Επίσης, σύμφωνα με την ιστοσελίδα του "Βήματος", η ΕΠΟ εξασφάλισε ειδική άδεια από τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών για να εκπροσωπηθεί νομικά στο ΣτΕ με σκοπό την ακύρωση της απόφασης της κυβέρνησης για ματαίωση του Κυπέλλου Ελλάδος. Θα χαθούν εκατομμύρια, σου λέει, είναι ωμή παρέμβαση στο "αυτοδιοίκητο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου" αυτή του υπουργού, σου ξαναλέει, πλήττεται το κύρος της διοργανώτριας αρχής κλπ κλπ.

"Ποτάμι":Ένα Start-Up που εγκαταλείπουν σιγά-σιγά οι επενδυτές ("Πόσο νερό έχει ακόμα το Ποτάμι"; )

"Ποτάμι":Ένα Start-Up που εγκαταλείπουν σιγά-σιγά οι επενδυτές

Έκλεισε; μισά-μισά.

Γεώτρηση από 'δω (ΝΔ), γεώτρηση από 'κει (ΠαΣοΚ), άρχισε να στερεύει το "Ποτάμι". Οι δημοσκοπήσεις, ειδικά μετά την ανάληψη της ηγεσίας της ΝΔ από τον Μητσοτάκη, το παρουσιάζουν σταθερά στο 2%, το οποίο είναι αποτυχία, για το ρόλο που ήθελε ο αρχηγός του να παίξει. Τελικά, τι είναι το "Ποτάμι"; Εδώ υπάρχουν πολλές ερμηνείες.

Σχόλιο: "Ποιος πουλάει το νερό 2 ευρώ στους πρόσφυγες";

Ποιος πουλάει το νερό 2 ευρώ στους πρόσφυγες;

Αυτός που θέλει στις Κυριακές και στις γιορτές να ανοίγει, γιατί όχι, που δεν τηρεί ωράριο, που παίρνει "δοκιμαστικά" για εξάμηνο το "παιδί", που δεν κολλάει τα ένσημα, που βρίζει όποιον απεργεί και "δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά του", που δεν θα σου πει ότι είναι ληγμένο ή κακό, μην το πάρεις, που θα ψάξει τη γνωριμία στο ένα, αύριο στο άλλο, μεθαύριο στο τρίτο κυβερνητικό κόμμα, που στην καφετέρια θα σχολιάσει πονηρά ότι "αν βάλουν οι Κούρδοι, ή οι ισλαμιστές (όλοι ένα τσουβάλι) καμιά μπομπίτσα στη Σμύρνη θα δεις πως θα πάρει τα πάνω του ο τουρισμός".