Το 1977, στο πανεπιστήμιο της Ρώμης (μέρος Ι)

Οι Λάμα να μείνουν στο Θιβέτ (I Lama stanno a Tibet)

Η αρχή του Ιταλικού '77-Μέρος Ι

Il padrone disperato  /  Το αφεντικό απεγνωσμένο

ha chiamato il sindacato  /  φώναξε το συνδικάτο

Lama mio salva mi tu  /  Λάμα μου σώσε με εσύ

cosi non se ne puό piu'  /  έτσι δεν πάει άλλο

E con gran pubblicitά  /  και με τυμπανοκρουσίες

va nell' universitά  / πάει στο πανεπιστήμιο

di preciso il diciasette  /  Για την ακρίβεια στις 17

del febbraio settantasette  /  Το Φλεβάρη του '77

sopra un palco da cantante  /  Πάνω σε μια εξέδρα συναυλίας

Il progetto delirante  /  Το παλαβό σχέδιο

Il lavoro benedici  /  Ευλόγησον την εργασία

viva viva i sacrifici  /  Ζήτω ζήτω οι περικοπές.

(.)

 Εισαγωγή

 

Το ιταλικό '77 (Il settantasette) ήταν η χρονιά της μεγάλης φοιτητικής αναταραχής, για πολλούς το επιστέγασμα μιας εποχής σημαντικών γεγονότων που ξεκίνησε μια δεκαετία πιο πριν και σημάδεψε τη σύγχρονη ιστορία της Ιταλίας. Μετά το '77, το κίνημα (il movimento, δηλαδή οι οργανώσεις και οι συλλογικότητες που τοποθετούνταν αριστερά του PCI [1]) έχασε τον πρωταγωνιστικό του ρόλο, παρακολούθησε όλο και πιο παθητικά τις εξελίξεις στις οποίες πρωταγωνίστησαν από το 1978 αφενός ο "ελέφαντας που έχασε το δρόμο του", το PCI, και αφετέρου οι "σύντροφοι που σφάλλουν", οι Ερυθρές Ταξιαρχίες. Συμβολικά, αλλά και ουσιαστικά, η απαγωγή του ηγέτη της DC [2] Άλντο Μόρο στις 16 Απρίλη του 1978 από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες ήταν η αρχή της νέας αυτής εποχής.

Όταν η κοκκινοσκουφίτσα συνάντησε τον κακό λύκο ("Τι είδε η κοκκινοσκουφίτσα στο δάσος;")

Όταν η κοκκινοσκουφίτσα συνάντησε τον κακό λύκο

Ένα πράγμα που μου έκανε μεγάλη εντύπωση κατά τους εφτά μήνες διακυβέρνησης του ΣυΡιζΑ είναι η απουσία πολιτικού λόγου, και το είχα επισημάνει σε κουβέντες από την αρχή. Αυτό φαίνεται ειδικά τώρα, στην προεκλογική περίοδο, όπου η αντιπαράθεση με τη ΝΔ, η οποία κόντρα σε κάθε λογική διεκδικεί τα πρωτεία, είναι παρόμοιου (χαμηλού) επιπέδου με τις αντιπαραθέσεις ΝΔ-ΠαΣοΚ της δεκαετίας του 2000.

Εκλογές Σεπτέμβρη 2015:
Θα μπορούσε να είναι αφίσα και της ΝΔ!

Προσωποκεντρικές αντιπαραθέσεις, βασισμένες στο κολοκύθι των γκαλλοπατζήδων περί καταλληλότητας για πρωθυπουργία, γενικολογίες ("καταστρέψατε τη χώρα", "Πάμε μπροστά"), και μπουρδολογίες του στυλ "το δικό μας πακέτο/μνημόνιο είναι/ήταν καλύτερο". Πολιτικό στίγμα μηδέν. Αλλά τι άλλο να πεις αφού δεν είπες αυτά που έπρεπε και όταν έπρεπε; Και είναι πολλά αυτά που έπρεπε.